ogenblikstemming

De regen gisteren deerde me niet. Even eruit voor wat boodsdchappen maar verder heerlijk aan tafel zitten knippen en plakken en dit keer was ik heel blij met het resultaat. Werd er gewoon vrolijk van. Nu schijnt de zon dus zo even naar buiten maar eerst even de collage van gisteren laten zien en het woordgedicht dat ik erbij maakte.

reigerhoed
r rare reiger
e eendje erbij
i in één afbeelding samen
g gewoon van papier
e en verbonden door het
r rood van hoed, fles en broek
h hoe zou dit in het echt eruit zien?
O overdreven denk ik
e en hier precies goed
d dat is de kracht van een collage
reigerhoed

Mijn leven is nu anders dan vier maanden geleden. Creatief thuis werken lukt niet zo maar ik heb genoeg in voorraad. Deze fototekening en het gedicht lagen te wachten om nu gebruikt te worden.

aanvaarden
is accepteren
dat iets essentieels
vanaf nu anders is

Gisteren was een indrukwekkend afscheid van onze geliefde schoonzoon Pieter. Er werd hem eer aan gedaan. Vanochtend lag ik in bed en kwamen allerlei gedachten in mij op die ik snel op papier zette. Later maakte ik er een gedicht van. Het geeft mijn gevoel van nu weer.

zes min twee

zes min twee
vier klinkt ook goed
voelt niet goed

nu zit bij vier
een gat van twee
vol liefde en verdriet

vier moet nu
zich zien te verhouden
tot zes van toen

dat kost pijn en tijd
maar deze vier
houden elkaar vast

weten de missende twee
altijd bij zich

we laten ze los
maar laten ze niet gaan

marisca

Gisteren maakten we ook een aantal ‘laddergedichten’. Op een ladder zet je op iedere tree één of twee voeten en als je de tree als regel ziet en de voet als woord, dan krijg je een lang dun gedicht, als een ladder. Om de beurt trokken we een woord, zoals ’tovertuin’ en ‘hoftuin’. En zo ziet het er dan uit:

hoftuin

besloten
stilte
sluit in
schuivelende
voeten
donkere
pijen
murmelende
stemmen
muren
horen
en
zwijgen

Gelukkig kon ik weer wat tekenen deze week en het werden vogels. Omdat ik geen echte tekenaar ben werden het fantasievogels. Ik zocht ook even in mijn gedichten naar iets passends en het werd een haiku.

spillenpootjes klem

kopje scheef observerend

de koolmezenstaar

Vanochtend weer een heerlijke ochtend in het schrijfcafé in Noordwijkerhout van Nel gehad. En het thema vandaag was ’thee’. En wat een veelzijdige en inspirerende opdrachten kregen we weer. Een was bijvoorbeeld om een beginzin van een gedicht van Levi Weemoedt af te maken met een eigen gedicht. De titel en de eerste regel zijn van Weemoedt en de rest van mij, maar denk niet dat het autobiografisch is hoor:

Liefde is…

Ach! Hoeveel kopjes trok ik van dit zakje thee?

En hoeveel slokjes slikte ik?
Ik slikte eigenlijk teveel
van thee, van vrienden en familie

Altijd mezelf een slap aftreksel gevonden
naast mijn stoere vrienden

Niet te warm, niet te koud, gewoon te lauw
net als dit slappe zakje thee.

Vanochtend weer genoten van een mooie uitzending in De Verwondering en ik moest opeens denken aan een sneeuwbalgedicht dat ik onlangs heb gemaakt en dat wel hierbij past. In een sneeuwbalgedicht, dat uit tien regels bestaat, komt er elke regel een woord meer bij. Mijn gedicht ging over:

testen

testen
is uitproberen
wat fijn is
en wat juist niet
dat kan op vele manieren
met allerlei delen van je lijf
zoeken naar wat goed is voor jou
dat begint al als je heel jong bent
en het is goed dat steeds te blijven doen
en er zo uiteindelijk achter komen wat bij je past

testen

ik kijk naar de hemel
waar wolken hangen
in luchten die nooit van morgen
gisteren of ooit zijn

ik zie ze
al is het maar voor even
als de wind te rusten ligt
en de avond nog in aantocht

wolken en kleuren veranderen
waar ik bij zit
drijven voort
lossen op

ik kijk naar die luchten
en weet jou daar ergens
in een hemel van nu
van gisteren van ooit

M’

We hebben een mooie steen gevonden voor Ton ( en ook voor mezelf maar nu nog niet). Het doet me denken aan een versteende boom. Wij, dochters en ik, vinden hem prachtig. Net zoals ik dit gedicht van Bonhoeffer prachtig vind, maar dan anders. Het een gemaakt door de natuur, het ander door een mens, ieder met hun eigen schoonheid.

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen
en verpakken
in goede gedachten der herinnering

Is verwijlen
bij een brok leven
en stilstaan op de pieken
van pijn en vreugde

Afscheid nemen
is met dankbare handen
weemoedig meedragen
al wat waard is
niet te vergeten….

Is moeizaam
de draden losmaken
en uit het sprinrag
der belevenissen loskomen
en achterlaten
en niet kunnen vergeten

D.Bonhoeffer

Is dit een droom van mij geweest? Nee, het zijn twee momenten aan zee die ik met elkaar vermengd heb. Zo maak je een eigen droom. Klik erop om hem vergroot te zien.