ogenblikstemming

Nee, ik vier vandaag niet dat ik 53 ben geworden, dat was lang geleden, maar dat we vandaag 53 jaar geleden zijn getrouwd. Wat een voorrecht nog steeds samen te zijn. Na al die jaren ben je zo met elkaar vergroeid, dat beschreef Bert Voeten in 1958 in onderstaand gedicht.

Huwelijk

Jij overnacht in mijn longen,
ik overnacht onder je huid.
Jij draagt me door heel je lichaam
in je aders en slagaders;
ik adem je in en uit,
ik speel met je in mijn borstkas,
ik koester je op mijn tong.
Jij loopt mij rond te zingen
met de julikleur van je wangen;
en ik, wanneer de dagen
te veel geluk laten zien,
ik houd je soms gevangen
met mijn lippen vast op elkaar.

Bert Voeten
uit: Menselijkerwijs

Vanochtend een heerlijke ochtend in Artis gehad, samen met mijn fototoestel. Gewoon rondgelopen zonder vast doel en kijken wat me opvalt. Ik zag een aantal touwen tegen de lucht afsteken en vond dat een mooi beeld. Dus op de foto. Maar het werd nog mooier want er klom een aap in die touwen en tegen die wat lichte lucht was dat een prachtig beeld. Thuisgekomen heb ik de beelden meer zwartwit gemaakt en dan ziet het er zo uit:

In een museum kijk ik vaak ook naar de vloer en zo ook zaterdag in het Verweymuseum in Haarlem. Ik had de tentoonstelling van The Tjong Khing gezien en op weg naar mijn fietshelm keek ik naar de plankenvloer en zag zulke mooie knoesten daarin, die moest ik even fotograferen. Een meneer vroeg wat ik deed en ik liet hem de foto zien. Hij werd er enthousiast van en ging met mij op zoek naar mooie tekeningen in het hout. Zo kwam ik thuis met genoeg foto’s voor een serie voor de fotoclub volgende maand. Dit zijn er twee van. Ik heb het bruine hout zwartwit gemaakt omdat ik met grijze series bezig ben. Oh wat geniet ik dan dat ik dat kan doen op de computer.

De afgevallen bloemen van de fuchsia heb ik in een boekje gedroogd. Daarna gefotografeerd, erin getekend en vervolgens twee foto’s dooreen gemengd. En dat ziet er dan zo uit:

Soms is afval te mooi om weg te gooien. Van mijn fuchsia waren een aantal bloemen afgevallen en die kon ik niet weggooien, te mooi nog. Dus op papier gelegd en gefotografeerd. Daarna in tekenblok te drogen gelegd.

Zou deze zwaan zien dat hij bijna in een sprookjeswereld drijft? Ik zag het gelukkig wel.

Gisteren heb ik lopen genieten in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Was ik jaren niet geweest maar nu moest ik een stukje schrijven over sporen in de natuur en dacht direct aan de damherten daar. En ik ben ze gelukkig tegengekomen. Wat een prachtige beesten, maar eigenlijk veel te tam. Maar dat is wel fijn als je ze wilt fotograferen.

Maar vandaag  genoot ik ook, en wel van de bloesem. Niet in de Betuwe maar gewoon om de hoek. Cadeautje als ik boodschappen ga doen. En net thuis riep Ton me: ‘kom eens kijken, wat om te fotograferen.’ Een prachtige lucht vol strepen, wat eigenlijk dan weer dubbel is: mooi om te zien maar wel luchtvervuiling van vliegtuigen. Toch maar van genoten als ze er toch zijn.

Ik vond een klein veertje en nam het mee naar huis. Daar legde ik het op een wit vel papier, wachtte op de zon en maakte een foto. Op de computer ietwat bewerkt en dan is dit het resultaat.

Van de week zat ik in de wachtkamer van het ziekenhuis even te niksen en toen ik omlaag keek werd ik blij verrast. Het was de glimmende tafelpoot die allerlei kleuren uit de omgeving ving en vervormde. Gelijk mijn telefoon gepakt en wat foto’s gemaakt. Vandaag er wat op de computer mee gespeeld en toen ontstond deze foto. Het doet me denken aan De Verwondering van vanochtend waarin gezegd werd dat als je je openstelt een frisse wind, een begeesterde stroom door je heen kan gaan. Die stroom zie ik hierin. Mooi voornemen: laat het stromen, hoe oud je ook wordt. Dan blijf om je heen kijken, genieten en creatief.

Wat een dag weer. Vanochtend weer uitgebreid over het strand gelopen en weer veel foto’s gemaakt. Na mijn middagslaapje scheen de zon dus ik ging op mijn net afgeleverde huurfiets naar Callantsoog voor wat boodschappen. Viel niet mee op een gewone fiets maar ging goed. Net voor het dorp begon het opeens te sneeuwen! Snel de supermarkt in en gelukkig was het droog toen ik weer naar huis fietste. Maar wat een rukwinden, moest echt kracht zetten om niet omver geblazen te worden. En toen kwam er ijskoude regen maar vlak voor ik weer in Groote Keeten was werd het droog en kwam de zon weer.

na mijn soep vanavond lokte het buiten toch weer en even dacht ik: zal ik mijn fototoestel thuislaten? Maar gelukkig nam ik het mee want oh wat was dat genieten van die wolken in allerlei formaties en kleuren. Ik ontdekte dat er hier strekdammen in zee liggen. Er lopen hier steeds bijna geen andere mensen op het strand en dat vind ik heerlijk.

Ik was zo gelukkig tijdens het lopen vanavond en heb eindeloos veel foto’s gemaakt. Ik laat er een paar even zien.