Een tijd geleden kregen we de foto-opdracht: Engelse drop. Geen uitleg of suggesties, gewoon zelf aan de gang gaan. Flinke zak Engelse drop gekocht en ermee gaan spelen. Dat is leuk, verrassend en als je daar een tijd mee bezig bent zie je een ontwikkeling. Van eerst alleen sorteren met steeds een ander achtergrond tot het bewerken en veranderen op de computer (laatste foto). Dat ziet er dan zo uit:
De storm van de afgelopen dagen en een afgevallen bloem van de orchidee inspireerden mij tot het maken van deze foto.
Ik ben, dat is inmiddels bekend, meer van het detail dan van het grote geheel. Dus een oude schutting trekt mijn aandacht maar ik geniet van de knoesten en andere onregelmatigheden erin en die zet ik op de foto. Thuisgekomen bekijk ik de foto’s, gooi weg, sla op of ga ermee aan de slag om er iets anders van te maken. Zoals onderstaande foto.
Bijna elke avond kijken we vol bewondering naar de lucht en zijn wolken en verkleuringen. En als ik denk: nu maak ik geen foto’s meer, zie ik weer een lucht die toch weer op de foto wordt vastgelegd. Dit zagen we vanavond en een kwartier later was het al weer verdwenen. Maar ik heb het.
Als je hier de schoonheid van ziet, kun je toch geen hekel aan de winter hebben?
Vandaag moest ik voor iets anders foto’s buiten maken en dat was geen straf met dat lekkere weer. Bij ons aan de overkant staat een prachtige berk en die heb ik nu eens van dichtbij bekeken en natuurlijk gefotografeerd. En pas op de computer, uitvergroot, zie je nog meer de schoonheid van zo’n klein stukje bast. Als ik goed zou kunnen schilderen zou ik dit op doek zetten, maar nu doe ik het met de foto. Ben ik ook blij mee.
Soms ontstaat er iets totaal onverwachts als je twee foto’s met elkaar mengt. Soms valt het tegen, maar vaak valt het mee, heel erg mee.
Ik zag eens op een stuk muur een paar flauwe lijnen en zag in gedachten daar een gezicht in. Dus foto gemaakt en thuis op de computer erin zitten tekenen. Zo maakte ik mijn eigen muurschildering zonder aan andermans eigendom te komen. De dame is volgens mij niet van de man achter haar gecharmeerd. Hij kijkt aarzelend, zij bozig. Waarom? Dat moet ik nog bedenken.
We kregen enige tijd geleden de foto-opdracht: maak foto’s van het landschap op 1 km. afstand van je huis. Nu heb ik het geluk dat ik vlak bij Groenendaal woon, maar hoe maak je interessante foto’s van iets waar je al 50 jaar komt en waarvan al zoveel dezelfde soort foto’s gemaakt zijn? Ik ben gaan spelen en heb de brug gespiegeld met mijn i-pad en met de foto’s uit mijn fototoestel ben ik op de computer gaan spelen. Heb twee foto’s over elkaar gelegd en de ene iets doorschijnender gemaakt zodat de onderste er doorheen komt. Zo lijkt het of het zo bekende toch nog iets nieuws te ontdekken laat. Maar veel verder ging mijn inspiratie niet. Gelukkig hebben we een nieuwe opdracht: Engelse drop. Kijk, daar gaat mijn fantasie van op hol. En dat kan lekker thuis op elk geschikt moment.
Op pad gaan met een medefotograaf kan leuk, maar ook moeilijk zijn. Wat als je allebei hetzelfde leuk vindt en dat wilt fotograferen? ‘Nee, jij zag het eerst, doe jij het maar’. En dan denk je: maar ik wil dat ook op de foto zetten. Daarom gaan A. en ik altijd ieder een andere kant uit om elkaar niet te hinderen want wij zien vaak op hetzelfde moment iets wat we de moeite waard vinden om langer bij stil te staan en te fotograferen. Maar als je met iemand op pad gaat die op een heel andere manier fotografeert, dan loop je elkaar totaal niet in de weg. Dat was in Delft met Inger. Ik zie het kleine en zij het grotere. En dat ziet zij heel goed, zoals deze foto toont. Wat ik daar fotografeer zie je op de andere foto. Zelfde plaats, totaal verschillende foto’s. Dat maakt het leuk om af en toe met een ander op pad te gaan. Door te ontdekken hoe een ander kijkt, verbreed je je eigen blik.
~