ogenblikstemming

Maartje had het goed geraden: we waren in Artis. Loop in gedachten maar even mee via deze foto’s. De laatste is speciaal voor Mirjam.

In Katwijk waren elke uur de luchten anders en dus bleven we die fotograferen en dan kan er zo maar een eigen Haagse Schoolcreatie ontstaan.

Afgelopen maandag fietste ik met vriendin A. naar Katwijk waar wij weer een strandhuisje hadden geboekt. Het weerbericht zag er voor die dag goed uit en dat kwam bijna uit. Boven Vogelenzang hing een grote regenwolk die met ons meetrok en zijn ballast met bakken vol omlaag gooide. Nat voordat we echt op pad waren.
Gelukkig bleef het verder droog en mijn nieuwe fiets droeg mij moeiteloos over duinen heen zonder dat de accu meteen leegliep. Heerlijk.

Dinsdag ook goed weer en heerlijk over het strand gelopen en natuurlijk heel veel stil gestaan om te fotograferen. Niet alleen de natuur om ons heen maar ook elkaar. Daarom heb ik nu een aantal foto’s waarop je kunt zien hoe ik genoot van het buiten zijn en het binnen zijn op de dagen dat het regende. Want woensdag was een en al nattigheid dus de hele dag binnen bezig geweest met allerlei creatiefs.
Gelukkig was het op donderdag weer beter en omdat het niet stralend was waren de wolkenluchten zo mooi, net als de ondergaande zon die de wolken rood kleurde en de reflecties in de zee. En dat allemaal voor onze neus. En nu ben ik weer thuis, ook heerlijk. Ton kijkt voetbal en ik mijn foto’s. Allebei dus genieten van de vrijdagavond.

Met dit mooie weer wil ik eruit, vooral nu ik een nieuwe e-bike heb. Een van mijn favoriete rondjes is dan door het duin naar Bloemendaal aan Zee. Daar even een kop koffie en dan een stukje langs het strand lopen voor ik weer, via een andere route terug fiets. Natuurlijk altijd een fototoestel in de tas mee, maar gisteren viel het me op dat ik iedere keer dacht: ‘zo’n foto heb ik al’ , daar hoef ik niet voor af te stappen toen ik door het duin fietste. Wel een keer gedaan om mijn pad vast te leggen.

Maar aan zee was het toch anders. Natuurlijk heb ik al tig foto’s van meeuwen, de vloedlijn, het schuim op het strand, maar nu pakte ik wel mijn toestel en maakte ik een serie foto’s. Zou dat komen omdat hier een constante verandering te zien is en die bomen en planten in het duin nog net zo staan als de vorige keren? Bovendien vind ik de natuur in de zomer het minst fotogeniek. Nee, straks in de herfst, dan zal ik vast wel afstappen. Nu dus vooral zee/strandfoto’s.

Je hebt ze hier in twee maten: de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De eerste is niet zo groot en hoog, de tweede kan een heel bos vormen. Dat zag ik onlangs tijdens een fietstochtje rond Haarlem. Jammer genoeg zat er een sloot tussen mij en het berenklauwenbos maar mijn camera kon er wel bij komen. Omdat de zon scheen kon ik ze ook van onderen goed in beeld krijgen. Verderop stonden er wel een paar langs het fietspad en daar zag ik een bij aan het werk, op zoek naar stuifmeel. Zij had al een korfje vol aan haar poot hangen. Als je de foto vergroot kun je het zien. Zoveel schoonheid, gewoon langs het fietspad.

Soms is iets niet pluis en dat betekent dan niet veel goeds. Maar soms is pluis juist wel goed want dat betekent het voortbestaan van de plant. Deze pluis is zeker pluis.

Ik heb een eigen sprookjesbos ontworpen. Klik erop om het vergroot te zien.

Tijdens het spelen op de pc met tulpenfoto’s ontstond opeens een beeld dat me deed denken aan de engel die uit de hemel werd verbannen: de gevallen engel. Maar wat langer kijkend zag ik er ook Icarus in die voor zijn hoogmoed/ongehoorzaamheid werd gestraft. De volgende dag zag ik opeens een wanhopige mens die probeert te ontsnappen uit de hel van een gebombardeerde stad. Misschien zien jullie er wel weer heel iets anders in, mogelijk zelfs iets vrolijks.

Als je goed oplet zie je de meest onverwachte dingen op je pad. Zo zag ik opeens in een scheur in een muur een wijdvleugelige vogel. Past mooi bij de teksten over vogels en vogelvrij.

rozen verwelken
liefdes vergaan
maar onze vriendschap
blijft eeuwig bestaan

Dit stond vroeger vaak in een poeziealbum. Vandaag zag ik dat de laatste rozen ook bijna waren vergaan, maar voor ik ze in de afvalbak deed, legde ik ze even onder de scan. En dan natuurlijk er even mee spelen op de computer. Daarna mochten ze weg. Niet voor eeuwig bewaard, maar toch wat langer dan in het vaasje.