Behalve op de computer kun je ook gewoon met pen en inkt of krijt een foto bewerking. Ik ben weer eens aan het opruimen en kom veel oude foto’s tegen waar ik nog wel wat mee kan, zoals onderstaande foto. Maar wat ik daarna weer met die bewerkte foto moet weet ik nog niet. Gelukkig heb ik mappen genoeg waar ik ze in kan stoppen tot ik weer eens ga opruimen, maar dan goed.
Vandaag ben ik weer in Noordwijkerhout geweest voor het labyrintlopen op het strand. Vooraf gaan we altijd eerst schrijven en dit keer enkele minuten naar aanleiding van deze tekst:
Met verlangen als routekaart
en je ziel als kompas
weten je voeten waar te gaan.
Paulo Coelho
Ik schreef: want als je je hart volgt waar het verlangen een plek heeft en de ziel zich ook nestelt, kun je niet fout gaan. Want wat is fout? Een verkeerde afslag?
Misschien was die nodig en alsmaar rechtdoor prikkelt de fantasie ook niet.
Luister naar je gevoelens en je voeten volgen.
Soms moet je alleen maar bergop maar eens begint de afdaling naar het dal van rust.
Daarna liep de groep door het duin naar het strand waar een extra labyrint op ons wachtte. Een kunstwerk met prachtige schaduwen door de bamboestokjes, de zon en het zand. Daarna maakte Nel ons ‘eigen’ labyrint op hard zand vlakbij zee. En dit keer maakte ze er twee want het eerste klopte niet helemaal. Ik laat nu de foto’s zien, morgen komt de tekst die ik schreef nadat we weer terug in het restaurant waren.
En ik dacht: hoe zou dat er vannacht uitzien? zo misschien?
Gisteren een heerlijke dag gehad met mijn nichtje F. op de Eschertentoonstelling in het Kunstmuseum in Den Haag. Het was al vijf keer afgezegd maar nu ging het dan echt door. Schoonzus H. kwam tussen de middag bij Ton dus ik kon gerust weg. En wat hebben we genoten in het museum. Escher was al een feest op zich, maar wat het voor mij extra maakte, en voor velen, waren de kunstinstallaties van het jonge kunstenaarsduo Gijs van Vaerenbergh. Zij hebben zich laten inspireren door de werken van Escher en maakten een zacht deinend plafond, zuilen als in de moskee van Cordoba, trapjes en nissen zoals op de werken van Escher en sculpturen aan de wand en in de ruimte. En dat vroeg erom gefotografeerd te worden. Dat heb ik dan ook gedaan. Thuis ben ik weer met hun werk aan de gang gegaan. Kijk maar mee en als je kan, ga zelf kijken, zo mooi!
Het is heerlijk om je hoofd leeg te maken door te gaan zitten zentangelen. Gisteren een mooi afscheid van vriendin Joke. Er werd haar eer aangedaan door de toespraken over haar leven, over haar zijn als meisje, moeder en oma.
En om daarna lekker met pen en papier gewoon wat met lijnen te spelen is ontspannend. Vaak maak ik vooraf wat kleurvakken, maar nu ging ik na afloop er met aquarelverf in werken. Vervolgens ging ik eens kijken hoe het zou zijn als ik dit zou verwerken in een foto en ik moet zeggen, het werd als maar leuker. Hoewel, als ik ze nu zo naast elkaar zie, gaat nu mijn voorkeur uit naar de eerste. Kijk maar mee.
Iedere jonge bloem wordt, als ze tijd van leven heeft, een oude blom. Maar als ze geluk heeft blijft die jonge blom nog ergens aanwezig. Dat dacht ik toen ik dit had gemaakt.
Bij de schildermeisjes kreeg ik een half jaar geleden een aantal stukken behang en tot voor kort had ik daar niets mee gedaan. Maar nu ik mezelf moet vermaken thuis ga ik op zoek naar nieuwe uitdagingen. En verknipte ik tot nu toe oude foto’s, nu ben ik aan het behang begonnen en het leuke is dat de lijnen daarin mijn tekenen leiden. En als het klaar is zet ik het op de foto, mail het naar mezelf en ga er op de computer soms nog wat mee spelen. En dan kan het origineel zomaar veranderen, kijk maar.
Gisteren was een verwendag voor ons. Onze oudste kwam bij Ton en samen zijn ze gaan lunchen in het dorp. En ik was met de trein naar Schiedam naar het Gemeente museum Schiedam, een van mijn favoriete musea. Ik kwam voor de nieuwe tentoonstelling over licht en voor de beelden van Anne Wenzel. En wat heb ik lopen genieten, en natuurlijk veel foto’s gemaakt. Anne Wenzel had buiten en binnen werk, maar vooral de vrouwenbustes boven de trappen maakten op mij indruk. Erachter en rondom was vrij schilderwerk dat het beeld nog meer expressie gaf. Maar er was nog veel meer te genieten. Dus wat mij betreft een aanrader.
Terwijl het buiten geregeld stormt kan het zo maar gebeuren dat tijdens het bewerken van foto’s er ook een storm onder mijn handen ontstaat, ik was er niet naar op zoek maar het ontstond.
Eigenlijk heb je niet veel nodig om gelukkig te zijn. Hoewel niet veel? Een huis, een veilige omgeving, geen geldtekort en niet dodelijk ziek, noem het maar niet ‘niet veel’. Het is gigantisch veel. Maar is het een voorwaarde om gelukkig te zijn? Niet voor iedereen. Voor mij is het wel een basisbehoefte en ik ben er dankbaar voor dat ik dit heb. Sommige mensen vinden dat ze daar recht op hebben, maar dat heeft niemand want zo zit het leven niet in elkaar. Je hebt geluk als je het hebt maar velen weten dat je het ook zo weer kwijt kunt raken.
Ik zit nu op het balkon in de schaduw te schrijven. De boodschappen zijn gedaan, een zakje wortelen ligt voor me en als ik wil is er voldoende schoon drinkwater. Ik kan ook zitten tekenen of lezen, wat een rijkdom is dat.
Dat onze gezondheid minder is, daar wen je aan. ‘Ouderdom komt met gebreken’ luidt een oud gezegde. En dat we geen reizen meer kunnen maken is jammer. Maar gelukkig hebben we dat wel gedaan toen het nog kon. En dan maar nagenieten, dat is tenslotte ook genieten. De foto’s zijn uit 2005 in Frankrijk gemaakt.
Ja, dat slaat op Ton. Vandaag viert hij zijn 84e verjaardag en dat hadden we niet gedacht te kunnen vieren de afgelopen jaren. Maar het is een echte ouwe taaie en daar zijn we maar wat blij mee.
Door de storm van vandaag geen bezoek van buitenaf vanochtend maar hopelijk kunnen de kinderen vanavond wel komen.
~