In het weekend van het bloemencorso werd ook in de Bavo aan de Leidsevaart in Haarlem een bloemententoonstelling geopend, helemaal ingericht en bedacht door leerlingen van verschillende scholen in de omgeving die opgeleid worden voor een ‘groenvak’. Zoveel verscheidenheid, dus veel te fotograferen. Het is nog deze week, dus als je zelf wilt kijken, het is de moeite waard.
Vandaag voor het eerst sinds jaren weer met Ton langs de bollenvelden gefietst. Die heerlijke hyacintengeur, maar vandaag ook veel vogels gezien. Zondag had ik het echtpaar ooievaar dat al jaren bij de kinderboerderij broedt op de foto gezet. Maar ik zag vandaag een gele kwikstaart ( te snel weg voor een foto), een aalscholver die duidelijk liet zien dat hij op die uitwijkplek ook geregeld poept, veel futen, meerkoeten, wilde eenden en wat ik alleen langs de Leidsevaart richting Hillegom ieder jaar hoor: de veldleeuwerik. Dat is toch een feest om naar te luisteren. Ik zag hem ook hoog in de lucht, hangend en tegelijk volop zingend en toen, al zingend weer omlaag. Even rommelen tussen de bollen en daar ging hij weer met klaterend gezang omhoog. Dit is het geluk van een pensionado op een doordeweekse donderdag.
Wat boffen we dat we op fietsafstand van de bollenvelden wonen. Voor wie verder weg woont, geniet maar mee.
In deze tijd van het jaar kun je soms twee seizoenen in een foto vangen. Zoals van deze hortensia.
Omdat deze maand de kleur groen centraal staat bij Nel en mij, ga ik vanochtend een rondje lopen, op zoek naar groen. Genoeg te zien nu de knoppen uitbotten, maar ik speur ook naar mensengroen. En als ik iets ouds zie, dan kijk ik extra, zoals hier op de Blekersvaartweg. Toen ik het oude groen wilde fotograferen, zag ik de spiegeling. een extraatje. Ik maak dan een paar foto’s en neem dan een andere positie in en met de camera wat omlaag gericht, kwam er opeens meer spiegeling. Foto twee. Thuis op de computer bekeek ik het geheel en zag tot mijn verbazing gebouwen die niet aan de overkant staan, maar ook niet aan deze kant. Die bomen kloppen, maar die gebouwen? Morgen eens opnieuw gaan kijken hoe dat nu kan. Het lijken wel afbraakpanden.
Water zie je dagelijks op allerlei manieren. Dit zag ik onlangs in Amsterdam.
Je kunt er tegenop zien, maar je kunt ze ook thuis bedwingen of verzetten, gewoon aan tafel, bergen. Omdat het lijf even rust moet hebben, ben ik vandaag niet op fotopad gegaan, maar heb ik thuis wat zitten spelen met kleurkrijt, papier en fototoestel. En toen zat ik opeens in de bergen, zonder me te vermoeien. Goedkoper kan ik niet op vakantie.
Met dit koude weer is het binnen goed toeven en dat hoeft dan niet thuis te zijn. In een museum is het ook goed vertoeven. Woensdag ging ik met Ton naar Amstelveen naar het Jan van der Togtmuseum. Waren we nog nooit geweest maar na woensdag zullen er vaker bezoeken aan dat museum volgen. Kwamen we af op de schilderijen van de Chinese schilder Walasse Ting, we genoten het meest van de grote verscheidenheid aan schitterend glaswerk. En dat was ook heerlijk om te fotograferen. Dat licht door die kleuren heen, prachtig. En het vakmanschap van al dat glas, je snapt niet dat ze het zo kunnen maken. Neem nu ‘ dobbelsteen’ van Richard Ritter, daar zag ik hele landschappen in.
En in de vaas van van der Ham waren zoveel tinten groen en blauw te ontdekken.
En behalve allerlei nieuwe dingen zag ik ook een stuk jeugd terug aan de wand in het begin van het museum. Van der Togt was de man van de Tomadofabrieken en wie had in de jaren 50 en 60 geen boekenrekje, droogrek en wat al niet van Tomado? Als ik dit boekenrekje zie krijg ik plots heimwee naar mijn oude kamertje waar ik op zo’n zelfde boekenrekje trots mijn pocketboekjes had staan.
En na het bezoek natuurlijk lekker lunchen in het oude stationnetje vlakbij het museum. En de dag erop ging ik veel verder terug in de tijd, samen met Ivonne. We gingen naar Leiden voor een lezing over Nineveh en bezochten daarna de tentoonstelling. En wederom werd dat afgesloten met een lunch. Als je de kou trotseert moet er wel wat tegenover staan, nietwaar? En zo komt deze splinter door de winter.
Het is al een tijdje geleden dat we sinterklaas hebben gevierd, maar vandaag kreeg ik mijn cadeau in het echt: samen met jongste dochter naar Scheveningen. Ik had gevraagd: of een strandwandeling, of koffie met wat lekkers, of een museumbezoek, of een lunch. en wat kreeg ik? alles!
Eerst genoten van de beelden van Tom Otterness op de boulevard.
Daarna koffie met taart en bekeken we ieder in eigen tempo de tentoonstellingen in Beelden aan Zee. Ik genoot het meest van het werk van Volten. Veel schaalmodellen van enorme grote werk die overal in Nederland in openbare ruimtes staan. Ogenschijnlijk simpele vormen maar die steeds veranderen als je er van een andere kant naar kijkt. Hij speelt met vormen en ik met zonlicht in een ijzeren schaal, met een doorkijkje en zie dan A. in de gipsotheek waar zij loopt te genieten.
Daarna lopend over het strand naar onze lunchgelegenheid en daar kreeg ik zoveel kibbeling op mijn bord dat ik vanavond nog niet hoefde te eten. Wat een heerlijke dag. Ik weet wel wat ik volgend jaar weer vraag op 5 december.
Voor de fotogroep moesten we portretfoto’s maken. Ik dacht: laat ik het eens met een pop proberen. Heb daar een aantal foto’s van gemaakt en afgedrukt. ‘Nu met een echt model’, zei de docent en dat ga ik dus ook doen. Maar vanmorgen nergens zin in en dus wat op mijn kamer aan het rommelen. Toen dacht ik: wat gebeurt er als ik de foto’s doormidden scheur en ze naast, onder en achter elkaar leg en daar dan weer een foto’s van maak. Dat was leuk om te doen en ze daarna verder te bewerken was nog leuker. Hergebruik van eigen spullen dus.
~