ogenblikstemming

Laatst kwam ik een grote foto tegen ik ooit op een tentoonstelling heb laten zien. Die foto lag daarna maar doelloos in een kast en toen ik hem laatst weer tegenkwam dacht ik: ik ga er wat anders mee doen. Dus wat dikke bleek erover gesprenkeld, zout erover heen gestrooid en met een natte prop papier dat uitgeveegd en nog wat natter gemaakt. Toen een nacht laten drogen en de volgende morgen zagen de kleuren er heel anders uit. Van de mooiste stukken heb ik weer foto’s gemaakt en die op de computer wat meer contrast gegeven. En zie hier het resultaat van mijn planeet Utopia:

Het geboren worden van nieuw leven is een wonder. Mooi ook de gedaanteverandering van pop naar vlinder is dat. En als je mag aanschouwen dat een vlinder net ontpopt is, dan is dat, vind ik, een voorrecht. Ik zag het afgelopen week in de Hortus in Amsterdam. Zou zo terug willen om nog meer foto’s te maken, maar misschien is er dan net niets te zien. Dan maar van deze nagenieten.

Vandaag is het negen jaar geleden dat ik een nier gaf aan Ton en die nier doet het nog steeds prima. Ieder jaar vieren we dan ook ‘niertjesdag’ en omdat onze familie van traditie houdt, vieren we dat met een etentje met elkaar in steeds hetzelfde restaurant.

Omdat onze oudste vandaag op vakantie is gegaan hebben we het gisteravond gevierd. En het was gezellig en lekker. Overdag was ik, voor het eerst, naar de Hortus in Amsterdam en ook dat was genieten want het gezelschap was fijn en zo ook de omgeving. Genoeg om me uit te leven met mijn camera, helemaal toen ik in een kas rondfladderende vlinders ontdekte. Wel steeds mijn lens schoonmaken want die besloeg geregeld. Er is niet veel nodig om je gelukkig te voelen, maar je moet het je wel bewust zijn. En ervan genieten en nagenieten. En dat deed en doe ik.

Afgelopen vrijdag naar de textieltentoonstelling geweest in Rijswijk. Niet zo spectaculair als de papierbiennale maar toch genoeg te genieten. Natuurlijk met fototoestel en dan is het heerlijk om uit een enorm groot werk een stukje te pakken dat me aanspreekt. En dan thuis kijken wat ik ermee kan doen en zo het een eigen stukje te maken.

Mocht je geen bloem in huis hebben, hierbij een van mij. Een van de laatste pioenrozen.

Vandaag met nichtje M. naar Blijdorp geweest en dat was driedubbel genieten. Allereerst van het gezelschap, dan van het mooie weer en niet onbelangrijk van de dieren. Het fotograferen in Artis gaat makkelijker, maar het leven voor de dieren lijkt me hier aangenamer, al kunnen wij ze soms door al het groen bijna niet zien. Maar zoals de foto’s laten zien was er genoeg om met plezier vast te leggen. Wij zagen slapende hyena’s, duttende olifanten, een neushoornjong dat zo mooi was, samen met de moeder. Stokstaartjes op wacht en spelende en soezende anderen. Maar wat ik heel bijzonder vond was een krokodil die binnen lag te slapen, tegen het raam aangedrukt en voor het eerst kon ik dit dier bekijken op nog geen 10 centimeter afstand. Eerst dachten we dat het een nepper was, maar toen het oog wat bewoog zagen we dat hij/zij echt was. Hoe zou die huid aanvoelen? Koud, warm, hard, stug of opvallend soepel? Geen idee.

Natuurlijk hebben we veel meer dieren gezien, maar dit is mijn keuze van de dag. Dank lieve nicht voor dit uitje. De foto van de okapi is voor jou omdat je ze zo mooi vindt.

(klik op de foto’s om ze vergroot te zien)

Rond 1933 ging men gekleed het strand op en bleef men gekleed.  Hier mijn moeder met haar vader, ergens aan de Nederlandse kust. Mijn oma heeft deze foto gemaakt, zelf ontwikkeld en afgedrukt.

Men neme een oud geschrift en een bloemblad van een uitgebloeide roos en zie daar, er ontstaat iets nieuws. Recyclen kan dus op vele manieren. Mijn motto is vaak: weggooien kan altijd nog.

Gisteren met vriendin I. naar Leiden naar het Rijksmuseum voor Oudheden. Te laat voor de tentoonstelling die we hadden willen zien en te vroeg voor de volgende, maar ook de vaste collectie is meer dan de moeite waard om opnieuw te bekijken. Wat een vakmanschap vele eeuwen voor Chr. en wat bevoorrecht ben je dan als je dat op je gemak steeds weer kan bekijken. Heerlijk zo’n museum waar geen rijen voor een voorwerp staan, maar waar je rustig in eigen tempo rond kunt dwalen. Het enige dat we misten was een bankje om af en toe even uit berusten. Maar volgende keer krijgen we een krukje mee is ons beloofd. Natuurlijk heb ik foto’s gemaakt, ook met in mijn achterhoofd de nieuwe opdracht van de fotoclub. Zo combineer je het aangename met het nuttige.

Bij deze laatste foto moest ik direct denken aan een paaldansende engel.

Gisteren was het een leuke ochtend bij boekhandel Blokker in Heemstede waar Annemarie voorlas uit haar boek’ Ik wil een leeuw’. Leuk dat er ook twee vriendinnen van mij kwamen luisteren.
Vandaag stond in het teken van mijn stukje voor de Toorts van het IVN. Dus rond gelopen in mijn buurtje, gekeken, geluisterd, geschreven en foto’s gemaakt. De foto’s die ik voor het stukje gebruik laat ik uiteraard nu niet zien, maar er waren foto’s genoeg over. Het is ook eens te kijken hoe een foto er in zwart-wit uitziet.

De eerste foto is echt een lentefoto. De tweede zou ook in de winter gemaakt kunnen zijn. Het is dus maar net waar je de foto voor wilt gebruiken. Bij de tweede komt het kantachtige van de takjes beter uit, bij de eerste wekt de blauwe lucht zin op om naar buiten te gaan.