Ik zag eens op een stuk muur een paar flauwe lijnen en zag in gedachten daar een gezicht in. Dus foto gemaakt en thuis op de computer erin zitten tekenen. Zo maakte ik mijn eigen muurschildering zonder aan andermans eigendom te komen. De dame is volgens mij niet van de man achter haar gecharmeerd. Hij kijkt aarzelend, zij bozig. Waarom? Dat moet ik nog bedenken.
We kregen enige tijd geleden de foto-opdracht: maak foto’s van het landschap op 1 km. afstand van je huis. Nu heb ik het geluk dat ik vlak bij Groenendaal woon, maar hoe maak je interessante foto’s van iets waar je al 50 jaar komt en waarvan al zoveel dezelfde soort foto’s gemaakt zijn? Ik ben gaan spelen en heb de brug gespiegeld met mijn i-pad en met de foto’s uit mijn fototoestel ben ik op de computer gaan spelen. Heb twee foto’s over elkaar gelegd en de ene iets doorschijnender gemaakt zodat de onderste er doorheen komt. Zo lijkt het of het zo bekende toch nog iets nieuws te ontdekken laat. Maar veel verder ging mijn inspiratie niet. Gelukkig hebben we een nieuwe opdracht: Engelse drop. Kijk, daar gaat mijn fantasie van op hol. En dat kan lekker thuis op elk geschikt moment.
Op pad gaan met een medefotograaf kan leuk, maar ook moeilijk zijn. Wat als je allebei hetzelfde leuk vindt en dat wilt fotograferen? ‘Nee, jij zag het eerst, doe jij het maar’. En dan denk je: maar ik wil dat ook op de foto zetten. Daarom gaan A. en ik altijd ieder een andere kant uit om elkaar niet te hinderen want wij zien vaak op hetzelfde moment iets wat we de moeite waard vinden om langer bij stil te staan en te fotograferen. Maar als je met iemand op pad gaat die op een heel andere manier fotografeert, dan loop je elkaar totaal niet in de weg. Dat was in Delft met Inger. Ik zie het kleine en zij het grotere. En dat ziet zij heel goed, zoals deze foto toont. Wat ik daar fotografeer zie je op de andere foto. Zelfde plaats, totaal verschillende foto’s. Dat maakt het leuk om af en toe met een ander op pad te gaan. Door te ontdekken hoe een ander kijkt, verbreed je je eigen blik.
Vandaag met fotovriendin I. naar Delft. Regen en zon wisselden elkaar in snel tempo af. Maar gelukkig hadden we een plu en was er koffie met heerlijk appelgebak. En genoeg te zien op straat. Zo kwam ik opeens de naam van een andere vriendin tegen: Marlies. Zag ik weer prachtige lijnen in de bomen op de Beestenmarkt, stond een zwaan geduldig te poseren voor een mooie donkere gracht, zag ik de scheve toren van de oude kerk in het water weerspiegeld en gaf de herfst zijn visitekaartje af aan de toeristeninformatie.
Buiten nu niet het herfstweer waar ik zo dol op ben. Maar gelukkig heb ik dan de foto’s nog van wel van die droge, wat frisse dagen waarop de zon geregeld door de bomen schijnt. En als het zo regent zit ik lekker op mijn kamer wat te spelen met die foto’s en maak ik er van twee een.
Maartje had het goed geraden: we waren in Artis. Loop in gedachten maar even mee via deze foto’s. De laatste is speciaal voor Mirjam.
In Katwijk waren elke uur de luchten anders en dus bleven we die fotograferen en dan kan er zo maar een eigen Haagse Schoolcreatie ontstaan.
Afgelopen maandag fietste ik met vriendin A. naar Katwijk waar wij weer een strandhuisje hadden geboekt. Het weerbericht zag er voor die dag goed uit en dat kwam bijna uit. Boven Vogelenzang hing een grote regenwolk die met ons meetrok en zijn ballast met bakken vol omlaag gooide. Nat voordat we echt op pad waren.
Gelukkig bleef het verder droog en mijn nieuwe fiets droeg mij moeiteloos over duinen heen zonder dat de accu meteen leegliep. Heerlijk.
Dinsdag ook goed weer en heerlijk over het strand gelopen en natuurlijk heel veel stil gestaan om te fotograferen. Niet alleen de natuur om ons heen maar ook elkaar. Daarom heb ik nu een aantal foto’s waarop je kunt zien hoe ik genoot van het buiten zijn en het binnen zijn op de dagen dat het regende. Want woensdag was een en al nattigheid dus de hele dag binnen bezig geweest met allerlei creatiefs.
Gelukkig was het op donderdag weer beter en omdat het niet stralend was waren de wolkenluchten zo mooi, net als de ondergaande zon die de wolken rood kleurde en de reflecties in de zee. En dat allemaal voor onze neus. En nu ben ik weer thuis, ook heerlijk. Ton kijkt voetbal en ik mijn foto’s. Allebei dus genieten van de vrijdagavond.
Met dit mooie weer wil ik eruit, vooral nu ik een nieuwe e-bike heb. Een van mijn favoriete rondjes is dan door het duin naar Bloemendaal aan Zee. Daar even een kop koffie en dan een stukje langs het strand lopen voor ik weer, via een andere route terug fiets. Natuurlijk altijd een fototoestel in de tas mee, maar gisteren viel het me op dat ik iedere keer dacht: ‘zo’n foto heb ik al’ , daar hoef ik niet voor af te stappen toen ik door het duin fietste. Wel een keer gedaan om mijn pad vast te leggen.
Maar aan zee was het toch anders. Natuurlijk heb ik al tig foto’s van meeuwen, de vloedlijn, het schuim op het strand, maar nu pakte ik wel mijn toestel en maakte ik een serie foto’s. Zou dat komen omdat hier een constante verandering te zien is en die bomen en planten in het duin nog net zo staan als de vorige keren? Bovendien vind ik de natuur in de zomer het minst fotogeniek. Nee, straks in de herfst, dan zal ik vast wel afstappen. Nu dus vooral zee/strandfoto’s.
Je hebt ze hier in twee maten: de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De eerste is niet zo groot en hoog, de tweede kan een heel bos vormen. Dat zag ik onlangs tijdens een fietstochtje rond Haarlem. Jammer genoeg zat er een sloot tussen mij en het berenklauwenbos maar mijn camera kon er wel bij komen. Omdat de zon scheen kon ik ze ook van onderen goed in beeld krijgen. Verderop stonden er wel een paar langs het fietspad en daar zag ik een bij aan het werk, op zoek naar stuifmeel. Zij had al een korfje vol aan haar poot hangen. Als je de foto vergroot kun je het zien. Zoveel schoonheid, gewoon langs het fietspad.
~