ogenblikstemming

Vroeger droogde ik herfstbladeren en plakte ze in een herbarium. Nu droog ik ze en scan ze of zet ze op de foto en bewaar ze in mijn computer. Soms maak ik er een kaart van. En iedere keer denk ik, als ik een mooi blad op straat of in het bos zie liggen: ik heb er genoeg thuis. Maar ja, dan denk ik ook direct: maar deze heb ik nog niet. En dan gaan ze toch mee naar huis, droog ik ze en doe er soms wat mee, soms niet. Maar de vorm van dit gingoblad vroeg om schaduw. Dus boven een wit vel papier gehouden en op de foto gezet. Ben ik helemaal blij.

Bij de fotoclub hebben we het thema ‘rood’. Daar past mooi deze foto van een achterlicht van een auto bij. Dat is heel boeiend om te fotograferen, van heel dichtbij. Soms zie je een spiegeling van een gebouw erin, soms jezelf, soms is er alleen rood.

Een tijd geleden toen Nel en ik met het thema ‘rood’ bezig waren gingen we naar Amsterdam, met fototoestel. Ik maakte daar een foto die ik onlangs gebruikte op onze fotoclub waar we nu ook werken aan het thema ‘rood’. De docent vond dat ik er een veel persoonlijker foto van moest maken en dat heb ik gedaan. Ben er blij mee en snap de opmerking. De eerste foto is te makkelijk, die had iedereen kunnen maken. De tweede niet.

Gisteren de foto’s in de hal van ons wooncomplex vervangen. Nu hangt het vol herfstrood.

spin

in de kern
van haar bestaan
trekt zij draden
loopt rondes
bouwt op
wacht

roerloos

het alarm trilt
zij rolt de prooi
in zijn doodskleed
haar levensdraad

marisca

Zoals beloofd nog wat andere foto’s. Zo zag ik voor het eerst van mijn leven rododendroncicaden. Wat een mooie beestjes, zittend op een geel esdoornblad. Een uitgebloeide klis,
blaadjes drijvend in een plas met reflectie van de bomen erboven en aan een boom een vrouwenportret. Zo zie je maar, je moet als je wandelt omhoog, omlaag en rondom kijken.

Behalve dat ik tijdens ons weekje weg naar boven keek naar de prachtige verkleuringen, keek ik ook omlaag, op zoek naar paddestoelen. In het arboretum vond ik een groep inktzwammen die ik natuurlijk op de foto zetten en R. zette mij daarbij op de foto. Ongemerkt kwam ik te dichtbij en zat mijn vinger, maar ook mijn lens onder de inkt.

Ik heb heel wat paddestoelen gezien en met een handige app op mijn telefoon kon ik ze een naam geven want ik herken ze wel maar weet de naam meestal niet meer. Ik zag:

witte kluifzwam- grijze ridderspoor- parelstuifzwam- inktzwam- plooirokje- aardster- elfenbankje- vliegenzwam- porceleinzwam.

Wat ik nog meer zag zie je morgen.

We waren een weekje weg met de kinderen. We zaten in een prachtig huis in Langbroek, vlakbij Doorn. Het was een heerlijke ontspannen week. Hier enkele foto’s. Ik heb zitten schrijven, tekenen, lezen. Ton heeft gelezen en gepuzzeld. De kinderen hebben gewerkt en ook gelezen. En we hebben dagelijks een paar keer gewandeld met Bas. We zijn naar het arboretum in Doorn geweest, gewandeld in het park rond huize Doorn, in de regen naar de piramide van Austerlitz geweest, Wijk bij Duurstede bezocht. Een heerlijke afwisselende week dus.

Ik kan ze niet laten liggen, die mooie bladeren op de grond. Thuis eerst laten drogen, dan op de foto, daarna de computer in en er een beetje mee spelen.
Zo ontstaat het ‘bladspeciaal’. Klik erop om vergroot te zien.

Iedere keer denk ik: nu maak ik geen foto’s meer van de ondergaande zon vanaf het balkon. Maar gisteravond scheen de zon precies door de boom in de verte heen en toen pakte ik dus toch weer snel mijn camera.

En toen ik vanochtend de krant ging halen en op de galerij kwam zag ik allemaal bedauwde spinnenwebben hangen en ging ik dus weer terug naar binnen voor, inderdaad, mijn camera. Uitstel geeft spijt want dan is het net even anders en niet meer zo speciaal.