ogenblikstemming

Je hebt ze hier in twee maten: de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De eerste is niet zo groot en hoog, de tweede kan een heel bos vormen. Dat zag ik onlangs tijdens een fietstochtje rond Haarlem. Jammer genoeg zat er een sloot tussen mij en het berenklauwenbos maar mijn camera kon er wel bij komen. Omdat de zon scheen kon ik ze ook van onderen goed in beeld krijgen. Verderop stonden er wel een paar langs het fietspad en daar zag ik een bij aan het werk, op zoek naar stuifmeel. Zij had al een korfje vol aan haar poot hangen. Als je de foto vergroot kun je het zien. Zoveel schoonheid, gewoon langs het fietspad.

Soms is iets niet pluis en dat betekent dan niet veel goeds. Maar soms is pluis juist wel goed want dat betekent het voortbestaan van de plant. Deze pluis is zeker pluis.

Ik heb een eigen sprookjesbos ontworpen. Klik erop om het vergroot te zien.

Tijdens het spelen op de pc met tulpenfoto’s ontstond opeens een beeld dat me deed denken aan de engel die uit de hemel werd verbannen: de gevallen engel. Maar wat langer kijkend zag ik er ook Icarus in die voor zijn hoogmoed/ongehoorzaamheid werd gestraft. De volgende dag zag ik opeens een wanhopige mens die probeert te ontsnappen uit de hel van een gebombardeerde stad. Misschien zien jullie er wel weer heel iets anders in, mogelijk zelfs iets vrolijks.

Als je goed oplet zie je de meest onverwachte dingen op je pad. Zo zag ik opeens in een scheur in een muur een wijdvleugelige vogel. Past mooi bij de teksten over vogels en vogelvrij.

rozen verwelken
liefdes vergaan
maar onze vriendschap
blijft eeuwig bestaan

Dit stond vroeger vaak in een poeziealbum. Vandaag zag ik dat de laatste rozen ook bijna waren vergaan, maar voor ik ze in de afvalbak deed, legde ik ze even onder de scan. En dan natuurlijk er even mee spelen op de computer. Daarna mochten ze weg. Niet voor eeuwig bewaard, maar toch wat langer dan in het vaasje.

Soms moet ik even op de fiets weg, mijn hoofd leeg laten waaien. Gelukkig woon ik in een omgeving waar het goed fietsen is en een van mijn favoriete ritjes is een stuk van het Rondje Haarlem langs het Spaarne en de Molenplas. En gisteren had ik geluk met de lucht. Strak blauw kan mooi zijn, maar wolkenluchten, daar stap ik voor af. En dan het koolzaad als voorgrond, daar stap ik dan nog een keer voor af.

Als je een esdoorn eens van heel dichtbij bekijkt, zul je nooit meer denken: oh, gewoon een esdoorn.

Vanmiddag waren Ton en ik met familie in Limmen in de Hortus Bulborum, de schatkamer van historische bolgewassen. We hadden niet een week later moeten komen, want dan waren de meeste tulpen al niet meer zo fotogeniek, ondanks dat ik van ietwat vervallen tulpen houd.
Maar ik kwam niet zozeer voor de verschillende rassen, maar meer om de bloem in haar binnenste te bekijken met mijn fototoestel. Het was gelukkig niet zo idioot druk als op de Keukenhof. Hier geen file en parkeerplek genoeg. En zo heb ik mijn voorraad tulpenfoto’s weer flink uitgebreid. Een kleine impressie.

Gisteren met vriendin A. naar museum Voorlinden geweest in Wassenaar. Altijd een (foto)feestje voor ons. We kwamen voornamelijk voor de werken van Yayoi Kusama, maar genoten ook weer van Armando en van verschillende kunstenaars in het deel ‘Less is more’. Een kleine impressie van de reflecties bij het werk van Kusama. Ik verbaasde me over de foto’s die ik maakte van pikzwarte vilten doeken: de doeken werden licht grijs en soms bijna wit en donkergrijs. Als laatste genoten wij van de verzameling oude deurmatten waar we, tot onze verbazing, overheen mochten lopen.