ogenblikstemming

Ik heb een eigen sprookjesbos ontworpen. Klik erop om het vergroot te zien.

Tijdens het spelen op de pc met tulpenfoto’s ontstond opeens een beeld dat me deed denken aan de engel die uit de hemel werd verbannen: de gevallen engel. Maar wat langer kijkend zag ik er ook Icarus in die voor zijn hoogmoed/ongehoorzaamheid werd gestraft. De volgende dag zag ik opeens een wanhopige mens die probeert te ontsnappen uit de hel van een gebombardeerde stad. Misschien zien jullie er wel weer heel iets anders in, mogelijk zelfs iets vrolijks.

Als je goed oplet zie je de meest onverwachte dingen op je pad. Zo zag ik opeens in een scheur in een muur een wijdvleugelige vogel. Past mooi bij de teksten over vogels en vogelvrij.

rozen verwelken
liefdes vergaan
maar onze vriendschap
blijft eeuwig bestaan

Dit stond vroeger vaak in een poeziealbum. Vandaag zag ik dat de laatste rozen ook bijna waren vergaan, maar voor ik ze in de afvalbak deed, legde ik ze even onder de scan. En dan natuurlijk er even mee spelen op de computer. Daarna mochten ze weg. Niet voor eeuwig bewaard, maar toch wat langer dan in het vaasje.

Soms moet ik even op de fiets weg, mijn hoofd leeg laten waaien. Gelukkig woon ik in een omgeving waar het goed fietsen is en een van mijn favoriete ritjes is een stuk van het Rondje Haarlem langs het Spaarne en de Molenplas. En gisteren had ik geluk met de lucht. Strak blauw kan mooi zijn, maar wolkenluchten, daar stap ik voor af. En dan het koolzaad als voorgrond, daar stap ik dan nog een keer voor af.

Als je een esdoorn eens van heel dichtbij bekijkt, zul je nooit meer denken: oh, gewoon een esdoorn.

Vanmiddag waren Ton en ik met familie in Limmen in de Hortus Bulborum, de schatkamer van historische bolgewassen. We hadden niet een week later moeten komen, want dan waren de meeste tulpen al niet meer zo fotogeniek, ondanks dat ik van ietwat vervallen tulpen houd.
Maar ik kwam niet zozeer voor de verschillende rassen, maar meer om de bloem in haar binnenste te bekijken met mijn fototoestel. Het was gelukkig niet zo idioot druk als op de Keukenhof. Hier geen file en parkeerplek genoeg. En zo heb ik mijn voorraad tulpenfoto’s weer flink uitgebreid. Een kleine impressie.

Gisteren met vriendin A. naar museum Voorlinden geweest in Wassenaar. Altijd een (foto)feestje voor ons. We kwamen voornamelijk voor de werken van Yayoi Kusama, maar genoten ook weer van Armando en van verschillende kunstenaars in het deel ‘Less is more’. Een kleine impressie van de reflecties bij het werk van Kusama. Ik verbaasde me over de foto’s die ik maakte van pikzwarte vilten doeken: de doeken werden licht grijs en soms bijna wit en donkergrijs. Als laatste genoten wij van de verzameling oude deurmatten waar we, tot onze verbazing, overheen mochten lopen.

Vandaag weer samen met Ton een rondje gelopen. Ik had een zakje mee voor natuurvindsels want daar ga ik wat mee doen. Wat ik iedere keer weer zo mooi vind, zijn die bijna vergane blaadjes van vorig jaar. Je ziet ze bijna niet maar als je goed oplet kom je ze overal tegen waar bomen en struiken zijn. Niet alle oude blaadjes vergaan zo mooi, maar ieder blad heeft zijn eigen schoonheid. Deze nam ik mee naar huis. Klik erop om hem vergroot te zien.

Vandaag weer een stukje gefietst, met fototoestel in de fietstas en ik moet zeggen, het schiet soms niet op. Ben ik blij mee want dat betekent dat ik iets zie dat de moeite van het stoppen waard is en het fototoestel te pakken. Ik kwam langs oude, halfvergane schuttingen, muren vol graffiti, reflecties in het water en als laatste zag ik een bespoten elektrokastje. In eerste instantie trokken de kleuren mij en thuis ontdekte is er meer tekening in. Toen ik het wat bewerkt had paste er voor mij maar een woord bij: VOORWAARTS.