ogenblikstemming

Gisteren met vriendin A. naar museum Voorlinden geweest in Wassenaar. Altijd een (foto)feestje voor ons. We kwamen voornamelijk voor de werken van Yayoi Kusama, maar genoten ook weer van Armando en van verschillende kunstenaars in het deel ‘Less is more’. Een kleine impressie van de reflecties bij het werk van Kusama. Ik verbaasde me over de foto’s die ik maakte van pikzwarte vilten doeken: de doeken werden licht grijs en soms bijna wit en donkergrijs. Als laatste genoten wij van de verzameling oude deurmatten waar we, tot onze verbazing, overheen mochten lopen.

Vandaag weer samen met Ton een rondje gelopen. Ik had een zakje mee voor natuurvindsels want daar ga ik wat mee doen. Wat ik iedere keer weer zo mooi vind, zijn die bijna vergane blaadjes van vorig jaar. Je ziet ze bijna niet maar als je goed oplet kom je ze overal tegen waar bomen en struiken zijn. Niet alle oude blaadjes vergaan zo mooi, maar ieder blad heeft zijn eigen schoonheid. Deze nam ik mee naar huis. Klik erop om hem vergroot te zien.

Vandaag weer een stukje gefietst, met fototoestel in de fietstas en ik moet zeggen, het schiet soms niet op. Ben ik blij mee want dat betekent dat ik iets zie dat de moeite van het stoppen waard is en het fototoestel te pakken. Ik kwam langs oude, halfvergane schuttingen, muren vol graffiti, reflecties in het water en als laatste zag ik een bespoten elektrokastje. In eerste instantie trokken de kleuren mij en thuis ontdekte is er meer tekening in. Toen ik het wat bewerkt had paste er voor mij maar een woord bij: VOORWAARTS.

Vandaag totaal ander weer dan vorige week zondag. Toen op de fiets naar het strand, nu met de trein naar Leiden. Omdat onze M. bij Ton was, kon ik er rustig op uit. Ik wilde naar het Sieboldhuis in Leiden maar omdat het zo regende stopte ik bij het eerste museum vanaf het station: het Volkenkundig museum. Daar kom ik vaak en graag en ook vanmiddag heb ik lopen genieten. Zoveel schoonheid is daar te vinden van volkeren van over de hele wereld en ook van eeuwen her. Kijk maar even mee naar weefkunst, kralenkunst op schoenen, de schoonheid van een boeddhabeeld, het vakmanschap van een sieradenmaker.

Toen ik weer huiswaarts ging zag ik het silhouet van een winterboom, dus fototoestel weer uit de tas. Er vlak naast stond een treurwilg al in beginnende lentetooi, dus ook op de foto. Toen begon het weer harder te regenen en besloot ik dat ik genoeg had gefotografeerd vanmiddag en dat ik nu rechtstreeks naar de trein zou lopen. Heb ik gedaan. In Heemstede aangekomen ging ik mijn fiets weer ophalen bij J. Zij is zo’n lieverd. Ik mag niet alleen altijd mijn fiets in haar voortuin zetten, maar bij regen beschermt zij met plastic zakjes mijn zadel en handvatten. En dan maakt ze ook nog geregeld heerlijke soep voor ons. Ja, deze dame is er een om zuinig op te zijn.

Niemand weet of er een hemel is en als die er is, hoe het er daar dan uitziet. Maar als je een foto-opdracht krijgt: fotografeer het interieur van de hemel, dan zit er maar 1 ding op: je fantasie gebruiken. Zo zie ik het:

Wat doe je als je als foto-opdracht krijgt: ‘de oerknal’? Daar denk je dan over en als er in je hoofd iets verschuift en je hebt het woord ‘oersoep’ opeens in je hoofd in plaats van ‘oerknal, dan kan onderstaande foto ontstaan. Zo stel ik me dus het begin van het ontstaan van het leven op aarde voor. En om die foto te maken moet je gewoon een pannetje soep vergeten in de koelkast te doen en na een week ziet het er opeens heel anders uit. Zet het dan op het vuur en het gaat borrelen en pruttelen als de nieuwe aarde en dan maak je er foto’s van. Zo simpel is het ontstaan van mijn oersoep dus. Kwestie van vergeetachtigheid en geduld.

Wat doe je als je niet zo mobiel bent? Wat schrijven, lezen, escape to the country kijken en spelen op de computer met al bestaande foto’s. Ik vind opgestapelde stoelen vaak prachtig om te zien en maak er vaak foto’s van. En vanmiddag dacht ik: wat kan ik daar nog meer mee? dit dus. Het is niet dat de foto’s er altijd beter door worden, maar uitproberen wat mogelijk is kan helpen bij een volgende foto. Maar het is vooral heerlijk om mee bezig te zijn.

Ik weet dat het verspilling van geld is, milieuvervuilend en gevaarlijk kan zijn, maar toch hebben we genoten van al het siervuurwerk dat rondom ons werd afgeschoten. Als het er dan toch is, dan er maar van genieten en proberen vast te leggen. Vele, vele foto’s gemaakt. Vele, vele foto’s weggegooid, maar genoeg over om na te genieten. Het vuurwerk wordt door een camera totaal anders ‘gezien’ dan ons oog en dat is verrassend om te ontdekken. Onderstaande foto was niet als vuurwerk zo te zien, maar wel zo door de camera vastgelegd. Ik vind het sierlijk, sprookjesachtig om te zien. De nieuwe ster van Betlehem? Klik erop om hem groot te zien.

Vandaag weer wat mobieler in huis en een tijdje achter, voor, de computer gezeten op zoek naar bepaalde foto’s. En dan kom je weer wat tegen dat je alweer vergeten was, zoals onderstaande poes. Die zag ik een tijd geleden voor een raam zitten wachten, veronderstelde ik. Maar misschien zat ze gewoon te zitten zoals poezen dat goed kunnen. De lamp ernaast was vol met poezenhaar, maar dat zag ik pas thuis op de computer. Ik was blij dat ze zo stil voor mij bleef zitten zodat ik haar van verschillende kanten kon fotograferen. Maar deze vond ik het mooist.

De laatste foto op Fluweelbloem was de zwart-wit foto van de aalscholvers in de boom. Met die foto en een abstracte foto ben ik gaan combineren en zo is dit dubbelbeeld ontstaan. Ik blijf nog steeds nieuwe dingen ontdekken in de fotografie en daarom blijft het boeiend. Het leuke is dat ik dit ook nog kan doen als het lijf het later laat afweten. Hoopvol vooruitzicht.