ogenblikstemming

Gisteren kwam onze jongste bij ons werken en kon ik naar de Lakenhal in Leiden want daar was een tentoonstelling die ik graag wilde zien. Toen ik er aankwam bleek dat die er inderdaad was en nu niet meer is. Jammer maar het museum is heerlijk om wat in rond te dwalen al was er nu niets nieuws te ontdekken en dat is altijd jammer. Maar daarom meer tijd om met mijn fototoestel wat op ontdekking te gaan. En daarna even door een klein stukje Leiden gelopen en onderweg de lente in verborgen hoekjes gezien en de leuke spiegeling in de gracht. En om half drie lag ik weer heerlijk in mijn bed na te genieten van dit uitje. En A. zei dat Ton zich voorbeeldig had gedragen en dat ik wel vaker even weg kan gaan. Heerlijk vooruitzicht.

Ja, Ton is weer thuis en gaat hier verder opknappen. Terwijl hij gisteren al op bed lag ben ik wat gaan spelen met foto’s van mezelf. Ik had dat gezien op een creatieve site van Jenny de Bode: knip een deel van een portret weg en teken in het lege deel. Ik vond het ook leuk om wat op de computer met een portret van mezelf te spelen en dat ziet er dan weer heel anders uit. Leuk om te doen zo’n andere selfie maken.

Na een kwakkelweekje binnen nu weer heerlijk naar buiten. De witte daken lokken me. Fototoestel mee, handschoenen aan en heerlijk op mijn gemak door het buurtje lopen. Ik hoor en zie bedrijvige koolmeesjes in bomen rondhippen, op de grond vinken aan het scharrelen, door de lucht luid gakkende nijlganzen. En onder mij oud blad met bevroren randjes, sneeuwklokjes enkrokussen die overal uit de grond schieten. Kortom, ik loop te genieten. Dan zegt mijn fototoestel dat mijn geheugenkaart vol is maar dat kan niet, er zitten maar acht foto’s op. Maar hij blijft het halsstarrig herhalen. Gelukkig heb ik mijn telefoon bij me en kan ik toch foto’s maken. Zoals van die prachtige berk waar ik altijd langs ga. En wat een verschil of je die met de zon mee of tegen de zon in fotografeert. Het was maar een klein rondje maar genoeg gezien en gehoord voor vanochtend. Er wacht een vriezer die schoongemaakt moet worden. Ook nog wat ijs dus binnen.

Na het verwisselen van de inktcartridges pakte ik de beschermstukjes op en legde ze op wit papier. En plots was daar een hondje.

Ondanks dat het in Heemstede en Haarlem verboden was, kleurde en knalde de hemel vol gisteravond. Maar gelukkig niet van die soort ‘oorlogsbommen’. Hopelijk uit medeleven met de Oekraïners die hier nu ook wonen. Ik was het niet van plan maar heb toch weer foto’s gemaakt. Heel veel konden vandaag direct de prullenmand in maar een paar zijn het bekijken waard vind ik. In de laatste foto heb ik er zelf een draai in gemaakt, vond ik leuker.

In de donkere dagen voor kerst kan een kleurtje er wel in om de boel wat op te vrolijken. Sinds een paar jaar ben ik dol op amaryllisen, vooral in december. Ze zijn niet alleen mooi om te zien maar ook fotogeniek, hoe ouder ze worden, hoe boeiender voor de fotograaf. En als die er dan zelf nog een beetje aan kan sleutelen, dan is het driedubbel plezier. Zo is deze nieuwe soort ontstaan in mijn kamer.

Rijp, het woord heeft verschillende betekenissen. Ikzelf ben inmiddels zeer rijp maar vanochtend was er buiten verse rijp. En gelukkig had ik geen verplichtingen dus kon ik met fototoestel erop uit. Gewoon lopen in de buurt, even een klein stukje door het Sorghbos (dat in werkelijkheid een bosje is). Op de terugweg ontdekte ik dat de ramen van enkele auto’s ijsbloemen hadden, net als mijn slaapkamer vroeger. Dus ook dat op de foto. Maar ook de blaadjes die ik zag met een randje rijp er omheen. Kortom, ik liep te genieten. En het fijne van digitale fotografie is, dat het genieten thuis gewoon doorgaat als alles op de computer staat.Geniet maar even mee. Klik op de foto om hem vergroot te zien.

Gisteren hadden we een heel bijzondere dag: Anne en Rob gingen trouwen. Ze waren van plan ooit te trouwen en toen het met Ton niet goed ging dachten ze: als we willen dat hij erbij is, moeten we niet te lang wachten. En toen bleek dat ze binnen drie weken hun trouwdag hadden geregeld. Wat zij niet wisten was dat de ouders en zussen van hen van alles bedachten ter versiering en verhoging van de feestvreugde. Omdat ze het in heel klein gezelschap wilden doen mochten we er niet over praten en dat viel niet altijd mee. En ondertussen oefende Ton met de fysio op de galerij om weer beter te kunnen lopen en dat ging hem goed af.

Het was een prachtige dag. Trouwen in het raadhuis van Heemstede en daarna een lunch in Haarlem. Met lied en speeches, leuke gesprekken en een lach en traan van ontroering af en toe.

Vannacht  kwam ik moeilijk in slaap, zo vol was ik er nog van. En Ton hield het helemaal vol. Wat een mooie herinneringen om op terug te kijken.

Afgelopen maanden hadden we als fotothema: stem van de zee. Dat heb ik op verschillende manieren gedaan en een daarvan was de denkbeeldige schatten op de zeebodem uit te beelden. Volgens mij kan dat er zo uit zien:

Zondagochtend ging ik een rondje om, samen met mijn fototoestel. Doel was foto’s maken voor een opdracht van de fotoclub maar de bijvangst maakte me nog blijer. Net bij ons om de hoek werden huizen, boten en bomen weerspiegeld in het water. En met die zon erop werden de kleuren betoverend. En als daar dan een zwaan binnenzweet, dan is het plaatje compleet.

Je snapt dat ik later opnieuw genoot toen ik de foto’s op de computer zag en soms wat bewerkte. Hoop dat je mee geniet.