ogenblikstemming

Rond 1933 ging men gekleed het strand op en bleef men gekleed.  Hier mijn moeder met haar vader, ergens aan de Nederlandse kust. Mijn oma heeft deze foto gemaakt, zelf ontwikkeld en afgedrukt.

Men neme een oud geschrift en een bloemblad van een uitgebloeide roos en zie daar, er ontstaat iets nieuws. Recyclen kan dus op vele manieren. Mijn motto is vaak: weggooien kan altijd nog.

Gisteren met vriendin I. naar Leiden naar het Rijksmuseum voor Oudheden. Te laat voor de tentoonstelling die we hadden willen zien en te vroeg voor de volgende, maar ook de vaste collectie is meer dan de moeite waard om opnieuw te bekijken. Wat een vakmanschap vele eeuwen voor Chr. en wat bevoorrecht ben je dan als je dat op je gemak steeds weer kan bekijken. Heerlijk zo’n museum waar geen rijen voor een voorwerp staan, maar waar je rustig in eigen tempo rond kunt dwalen. Het enige dat we misten was een bankje om af en toe even uit berusten. Maar volgende keer krijgen we een krukje mee is ons beloofd. Natuurlijk heb ik foto’s gemaakt, ook met in mijn achterhoofd de nieuwe opdracht van de fotoclub. Zo combineer je het aangename met het nuttige.

Bij deze laatste foto moest ik direct denken aan een paaldansende engel.

Gisteren was het een leuke ochtend bij boekhandel Blokker in Heemstede waar Annemarie voorlas uit haar boek’ Ik wil een leeuw’. Leuk dat er ook twee vriendinnen van mij kwamen luisteren.
Vandaag stond in het teken van mijn stukje voor de Toorts van het IVN. Dus rond gelopen in mijn buurtje, gekeken, geluisterd, geschreven en foto’s gemaakt. De foto’s die ik voor het stukje gebruik laat ik uiteraard nu niet zien, maar er waren foto’s genoeg over. Het is ook eens te kijken hoe een foto er in zwart-wit uitziet.

De eerste foto is echt een lentefoto. De tweede zou ook in de winter gemaakt kunnen zijn. Het is dus maar net waar je de foto voor wilt gebruiken. Bij de tweede komt het kantachtige van de takjes beter uit, bij de eerste wekt de blauwe lucht zin op om naar buiten te gaan.

Gisteren was het bloemencorso maar het kwam hier laat langs en het was koud buiten en warm binnen, dus we hebben het aan ons voorbij laten gaan. Vandaag echter zijn we naar de bloemenpracht geweest in de kathedrale Bavo aan de Leidsevaart. Ik had er vorig jaar van anderen foto’s van gezien en dacht: daar moet ik ook eens heen. Ton wilde de gerestaureerde kerk graag bekijken en toen schoonzus H. vroeg of we mee wilden was het antwoord direct: ja graag. Ieder liep zijn eigen rondje en onderwijl werd er prachtige muziek gespeeld. Ik liep natuurlijk met een fototoestel en dat loopt langzaam. Ik heb veel foto’s van de bloemen van nabij gemaakt, maar het meeste heb ik genoten van de enorme bloemenstralen die vanuit de koepel omlaag kwamen. En Ton ging even bij Antonius langs.

Als wij op pad gaan voor een foto-opdracht, dan kan het gebeuren dat je met de ‘ bijvangst’ meer tevreden bent dan met de foto’s voor de opdracht. Vanmorgen op pad gegaan voor een nieuwe opdracht en het was kouder dan ik dacht. Maar ik was wel aan het genieten. Ik heb allerlei gekke beestjes gekocht bij de kringloop en ook een oude pop. En al die beestjes breng ik na afloop weer terug, maar deze pop, die bewaar ik. Het is zo’n mooi geduldig model, daar ga je gewoon een beetje van houden. Klik op de foto om het vergroot te zien.

Vandaag, zaterdag voor pasen, ben ik naar het Stedelijk Museum in Amsterdam geweest naar de overzichtstentoonstelling van Ed van der Elsken. Dat was bijzonder genieten en onder de indruk zijn van zijn gedrevenheid en gave mensen op het juiste moment vast te leggen. De zwart wit foto’s vond ik het mooist. Het was een stap terug in de tijd met veel herkenbare tijdsmomenten, zoals de meisjes met de getoupeerde haren ( suikerspin) en de kleding. Ik zag ook de foto waar ik heel lang geleden een gedicht bij maakte. (komt een andere keer).
Thuis gekomen natuurlijk lang rusten, maar het is altijd de moeite waard om dat ervoor over te hebben. En nu weer even verder met mijn mappen op de pc schonen en daar kwam ik ook foto’s tegen uit een nog niet afgerond project van A. en mij met foto’s over reflecties. Toen was ik er trots op, nu heb ik het merendeel weggegooid. Maar deze mogen blijven.

Rest mij ieder goede paasdagen te wensen.

Terwijl de kinderen op Vlieland hun kampeerplek inrichtten voor het seizoen, was ik op pad met vriendin A. voor onze fotocursus en wij gingen naar IJmuiden want de regen zou in het zuiden en oosten vallen. Maar zodra wij de eerste foto’s maakten vielen ook de eerste druppels en dat is niet goed voor de camera. Dus dan maar eerst warme chocolade met appeltaart. Maar het bleef motteren en omdat wij stoere vrouwen zijn met een opdracht gingen we toch aan de gang. Iedere keer vinden we het boeiend om de Hoogovens met al die rook te fotograferen. Maar ook hijskranen, boorplatformen en een prachtige lelijke cementfabriek. Gelukkig werd ons volhouden beloond met het stoppen van de regen. Na het genieten van het maken van de foto’s komt het nagenieten thuis achter de computer. Kleuren ophalen indien nodig, lelijke stukken wegknippen indien gewenst, wat verscherpen of juist niet, net als in de donkere kamer maar dan makkelijker. Met mijn nieuwe kleine camera kan ik leuke dingen doen die ik ook uitprobeerde en zo was het weer een leerzaam ochtendje.

En vanmorgen in de zon staan kijken naar schoonzoon R. die aan het voetballen was. Daarvoor en daarna gezellig bij zijn ouders geweest en zo werd ook onze zondag een mooie dag. Behalve dat Feyenoord verloor van Ajax.

Wij hebben onszelf getrakteerd op een nieuwe tv. Vanavond genoten van prachtige beelden van het wilde westen en opeens dacht ik: ik ga er foto’s van maken. Ik zie wel of het wat wordt. Het zijn streken op de tv waar ik nooit zal komen maar waar ik best wel geweest zou willen zijn. Nou, dan is dit een mooi compromis, heb ik er foto’s van of ik er geweest ben. natuurlijk weet ik dat het nep is, maar toch geniet ik ervan. Heel veel ging zo de prullenbak in, maar ook een aantal waarvan ik dacht: leuk dat ik ze heb.  Ik kan door bij zitten dagdromen en wie weet er nog eens bij schrijven. Zoals bij deze:

Onlangs schreef ik bij de letter V over het woord ‘ vederlicht’. Vandaag bekeek ik samen met drie vriendinnen de tentoonstelling’ Veren’ in het Volkenkundig Museum in Leiden. Heel bijzonder de geschiedenis van mens en veer door de eeuwen heen en over heel de wereld te zien. Arme vogels, dachten we geregeld. Toevallig (?) las ik vorige week dat de Vogelbescherming eind 19e eeuw is opgericht vanwege het excessieve gebruik van veren in de mode en het dramatische gevolg voor de vogelstand daardoor. Op de tentoonstelling het gebruik door natuurvolkeren maar ook de westerse mode. Heel boeiend. Denk daarbij koffie met de lekkerste appeltaart van Leiden en daarna een gezellige lunch en je snapt dat wij een heerlijke dag hebben gehad. Toen we het museum uit kwamen, ik had mijn toestel al opgeborgen, zag ik opeens een fossiel in de muur. Tja, dan gaat de tas natuurlijk weer even open.
Nu even afzien, maar gelukkig hebben we de foto’s nog. Klik erop om ze vergroot te zien. De tentoonstelling is nog een week. De moeite waard.