De laatste foto op Fluweelbloem was de zwart-wit foto van de aalscholvers in de boom. Met die foto en een abstracte foto ben ik gaan combineren en zo is dit dubbelbeeld ontstaan. Ik blijf nog steeds nieuwe dingen ontdekken in de fotografie en daarom blijft het boeiend. Het leuke is dat ik dit ook nog kan doen als het lijf het later laat afweten. Hoopvol vooruitzicht.
Vanmorgen in Haarlem op zoek gegaan naar ‘twee werelden ineen’ voor onze fotocursus. Is aardig gelukt en soms komt er dan onverwacht nog iets op je fietspad richting huis. Zo ook vanmorgen. Bijna thuis en op de valreep nog deze foto gemaakt van aalscholvers in Heemstede. Ik blijf het bijzonder vinden die vogels geregeld in het dorp te zien.
Ik heb een heerlijk cultureel weekend achter de rug. Nou, niet geheel cultureel, ook sociaal en lui, maar het culturele genieten stond voorop.
Vrijdagavond met J. naar een voorstelling in Casca van twee jonge, sprankelende vrouwen die wij niet kenden maar die wij, als ze weer komen, zeker weer gaan boeken. Zij heten Maartje en Kine en zijn meer dan musikaal, prachtige stemmen, leuke humor, goede teksten. En niet alleen wij, de hele zaal had een geweldige avond.
Zaterdag was een sociale dag met neef en (niet echte) nicht en partners en als ieder jaar was het weer heel gezellig.
Vanmorgen zijn Ton en ik naar het Van der Togtmuseum geweest omdat daar een tentoonstelling is van de door mij bewonderde kunstenares Lita Cabellut. Ik ben altijd erg onder de indruk van haar werk. Ton heeft er minder mee en heeft vooral van het glaswerk in het museum genoten. En toen hij klaar was wachtte hij rustig ( zoals altijd) tot ik eindelijk klaar was. Maar ja, steeds zag ik weer een mooi glaskunstwerk om op de foto te zetten voor het nieuwe project van Nel en mij.
En daarna namen we net als vroeger op zondag langs het hockeyveld: een broodje kroket.
Lita Cabellut: after the show.
Nu wij in dit jaargetijde zijn ga ik met de wind, schuil ik voor de regen, warm ik me in de zon en aan de kachel. Geniet ik van de verkleuring van de bladeren aan de steeds kaler wordende bomen.
Ik begin me ook terug te trekken in mijn eigen huis en in mijzelf. Omkleed me met woorden uit nog te lezen boeken en laat het najaar helemaal bij me binnen.
Ik heb er al vaker over geschreven: de luchten die wij ieder dag vanaf vier hoog mogen bekijken. Het blijft boeiend, dag na dag. Maar van de week waren er wolkenformaties zoals ik ze nog niet had gezien en dus ook nog niet op de foto had vastgelegd. Nu dus wel.
Zaterdag naar de kinderboerderij omdat we vogels ‘anders’ moesten fotograferen. En dan wordt een kip waar je anders even naar kijkt opeens veel interessanter (net als alles eigenlijk waar je meer aandacht aan besteedt). Je zoomt in en thuis op de computer zie je hoe prachtig die veren eigenlijk zijn. Dus wil je nieuwe dingen ontdekken en je bent niet mobiel genoeg om het land door te trekken, zoom gewoon eens in op je omgeving en je zult versteld staan. Helemaal als je door een fototoestel of verrekijker kijkt.
Zo heb je een afgekloven paprika, en zo verandert hij in een soort paddenstoel. Hoef je geen ingewikkelde gereedschappen voor te hebben, gewoon een fototoestel en je computer met photoshop. En wat tijd om met die foto bespelen.
Ik ben een echte Noord-Hollandse en heb dan ook gisteren enorm genoten van een boottocht door het platte, groene land van Noord-Holland in de buurt van Overleek, Monnickendam en het gebied daar omheen. Goed gezelschap aan boord, mooie wolkenluchten, af en toe een koe, veel zwaluwen en het zachte gekabbel van het water langs de boot. Vooraf natuurlijk koffie met wat lekkers, maar daar kwamen zoveel wespen op af dat we besloten de lunch later niet in de theetuin van Overleek te gebruiken maar in Monnickendam. Was en goede keuze en de lunch was zo overvloedig, dat we ’s avonds niets hoefden te eten. Alleen maar nagenieten. Geniet maar even mee. Klik op de foto om hem te vergroten.
Van de week las ik over de bijzondere maan die te zien zou zijn. De avond ervoor stond ik op het balkon en vond de maan toen al zo mooi dat ik er een foto van maakte, en nog een. Op de avond van de bijzonder maan waren er wolken voor en na korte tijd gaf ik de moed op en ging naar binnen. Vervolgens vergat ik later nog eens te kijken, maar gelukkig had ik de foto’s van de avond ervoor. Het leuke van wat hoger wonen met vrij uitzicht is dat we de luchten boven de ondergaande zon zo mooi kunnen bekijken ( en fotograferen), maar ook de maan lijkt hier veel dichterbij. ( Ik hoor mijn kinderen al zeggen: ja mam, die is ook dichterbij). Kortom, ook als het donker wordt is het genieten op het balkon.
Moraal: om te genieten hoef je je huis niet uit.
Enkele weken geleden hadden we een leuk feest in Noordwijk en onze schoonzoon P. heeft daar veel foto’s gemaakt. Zo ook van Ton en mij. En na al die woorden is een foto ter afwisseling wel zo leuk, vooral als het van zo’n leuk stel is dat na 48 jaar nog steeds geniet van het samenzijn.
~