ogenblikstemming

Ik had het geluk dat Nel me attendeerde op een kunstwerk in de Hortus in Leiden:’ 100.000 bomen en een bos van draad’ van Sarah Vrugt. Goede reden om op zondagochtend erheen te gaan. Nu ga ik al graag naar de Hortus in Leiden en op een zonnige zondag is dat dubbel fijn als er ook nog binnen zo’n prachtig geborduurd kunstwerk hangt waar je doorheen mag lopen. En al lopend bedenken dat meer dan 1000 handen eraan hebben meegewerkt.
Vooraf heb ik het filmpje bekeken over het maken van het werk en als je even tijd hebt, bekijk het dan ook, meer dan de moeite waard.
www.honderduizendbomen.nl

Hierbij een kleine impressie van dit gigantische borduurwerk dat door de beperkingen van corona niet helemaal af was gekomen maar dat geeft juist aan het werk weer iets extra’s vind ik. De natuur is ook nog lang niet klaar en heeft ook onvolkomenheden.
Hier een kleine impressie.

Wat een begin was dit. En daarna wachtten de tuin en de kassen nog op mij. En natuurlijk een kop koffie met wat lekkers op het terras. Kortom: een topzondag.

Bij de fotoclub zijn we met het thema ‘ water’ bezig en dan kun je alle kanten op. Ik ben lekker in de keuken bezig geweest met water en inkt in glazen vazen. Dan kan er een wondere wereld ontstaan als je later de foto’s ziet.

Opeens ontdekte ik dat deze orchidee een echt gezichtje heeft.

Niet alleen ik genoot van het lopen langs de zee, maar Bas ook. De zee inlopen, happen in het schuim, maar het allerleukste was: graven.
En terwijl hij aan het graven was maakte ik wat foto’s.

Zo, en nu sluit ik Zeeuws Vlaanderen hier af. Op naar nieuwe dingen.

Terwijl een deel van de familie heerlijk in de tuin lag te slapen, zat ik aan tafel, ook in de tuin, te tekenen. Dat maken van een zentangel is zo heerlijk ontspannend en het leuke is dat je vooraf geen idee hebt, althans ik, hoe het uiteindelijk gaat worden.

En zo is deze dus uiteindelijk geworden. Even kreeg ik de aanvechting hem in te kleuren maar daar heb ik vanaf gezien. Ik denk dat hij zo het mooist is.

Ik was even niet thuis, dat was wel duidelijk deze week. Omdat oudste dochter het niet veilig vond dat ik dat op Fluweelbloem zette was er even geen nieuws.
Ton en ik hadden namelijk een uitnodiging gekregen van onze jongste dochter en haar partner om een week mee te gaan naar een huisje in Zeeuws Vlaanderen. En daar zeiden wij geen nee tegen. En het was een heerlijke week met beter weer dan voorspeld was. Hier een klein voorproefje van de week: ons huisje en de tuin.

Voor keken we uit op de akkers die we elke dag wat groener zagen worden. Achter keken we uit op een dijkje waar Lakenvelder koeien liepen, waterhoentjes in het water bezig waren. In de tuin zagen we puttertjes!!!, koolmeesjes, heggenmussen en genoten we zelf van de zon, samen met hondje Bas.

Terwijl de hulp bezig was, ben ik de strijk gaan doen. Maar nu die klaar is mag ik van mezelf lekker even met foto’s spelen op de computer. Ik zag een foto van een anthurium en maakte daar een nieuwe soort van. Maar nu lekker naar buiten het balkon op met een boek.

Van mijn buurvrouw kreeg ik uit een oud boeket een papegaaibloem. ‘Daar kun jij vast wel wat mee’, zei ze. Natuurlijk kon ik dat. Dus een witte ondergrond op de tafel op het balkon gelegd en daar de bloem op zodat je wat schaduw kreeg. Nadat ik een aantal foto’s had gemaakt ging ik ze op de computer bekijken en soms bewerken. Dubbel feest dus.
En zo is deze geworden:

Als je hem vergroot door erop te klikken zul je spelden ontdekken waarmee de buurvrouw de boel bijeen heeft gehouden. Ik heb ze laten zitten, geeft toch iets speciaals.

Soms is een gebroken schelp interessanter dan een hele. Zo’n schelp neem ik dus mee naar huis, fotografeer hem, bewerk hem soms. Maar deze bewerkte ik niet maar drukte ik af en ging er daarna in tekenen. Met dit snertweer een goed alternatief voor een rondje om. Helemaal als je het samen doet met een vriendin.

Ik nam een oude tulp en een stuk papier en zie daar: