ogenblikstemming

Terwijl het buiten regende zat ik binnen heerlijk te tekenen. Nu een niet op een klein stukje papier maar op een groot vel en dan wordt het heel anders. Heerlijk om te doen. Klik op de foto om het van dichtbij te zien.

Je kunt in een oude foto gaan tekenen, maar je kunt hem ook in stukken knippen en er een collage van maken. Ik heb door de jaren heen stapels foto’s vergaard en die liggen maar te liggen. Tot nu, want ze gaan eraan. Als de stukken zijn opgeplakt ga ik er omheen zentangelen (soort lijnen tekenen). En daarna ga ik ze soms inkleuren. Ik maak er wel eerst een foto van want soms is het ongekleurde exemplaar mooier dan het later gekleurde en dan heb ik het origineel tenminste nog in mijn computer. Dan op de computer soms nog wat bewerken. Hier de eerste en tweede.

Ik las gisteren in het boek ‘Je leven schrijven’ van Julia Cameron dat het woord ‘amateur’ komt van het Latijnse werkwoord ‘amare’, dat liefhebben betekent.
En opeens snap ik waarom amateurs vaker plezier hebben in het zingen, dansen, voetballen, tekenen of schrijven dan profs. Behalve als ze ernaar streven zo goed te worden als een prof. Dan komt de druk en de spanning om het moeten presteren erbij. En dan wordt liefhebben vervangen door moeten.
Laat mij maar lekker amateur zijn en spelen met woorden en beelden. Geen druk of deadline maar een paar uur ontspannen genieten van tekenen, schrijven of een andere activiteit.
Terwijl Ton gisteren voetbal keek, zat ik lekker aan tafel te tekenen en maakte ik weer een collage. Daarna wat op de computer eraan verandert. Heerlijk. En Ton genoot ook want Feyenoord en PSV wonnen en Ajax verloor.
Hier wat werk van die avond.

Tijdens mijn weekje weg ben ik op verschillende manieren creatief bezig geweest. Veel vlekken met aquarelverf gemaakt en daar later in zitten tekenen, zoals bij deze bloemen.

Maar ik zag ook een foto van een schilderij in de krant. Daar heb ik in zitten kleuren, kreukelen, scheuren, omdraaien en wat niet meer. Dat zag er daarna zo uit.

Helaas is Ton nog niet thuis maar morgen is het bijna zeker dat hij naar huis mag.
En ik zit huis lekker een creabea te zijn met verf en pen. Maar gisteren even heerlijk in het bos gewandeld en daar zag ik, ja, fantasie heb ik genoeg, in een boom een deel van een gestalte.
En thuis heb ik weer een soort landkaart gemaakt van een denkbeeldig fantasie-eiland.

Gisteren weer lekker zitten tekenen.

Tijdens het zoeken naar iets anders, kwam ik deze vogels tegen die ik jaren geladen maakte als monoprint ( de eerste twee) en een die ik vorig jaar maakte met verf en bewerkte op de computer. En nu we steeds meer vogels beginnen te horen en het buiten nog steeds koud en regenachtig is, dacht ik: ik verwarm deze dag op met wat vogels en het oude, maar nog steeds prachtige gedicht van Bloem.

Ik heb van ‘t leven vrijwel niets verwacht,
‘t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? In de koude voorjaarsnacht
zingen de onsterfelijke nachtegalen.

J.C.Bloem

Ik schreef het al eerder dat ik het zo heerlijk vind om gewoon eerst wat met verf te spelen en er daarna in te gaan tekenen. Dat deed ik dit weekend ook en toen het klaar was dacht ik: dat zijn net landkaarten van een gebied waar creatieve mensen wonen en die hebben hun eiland op eigen wijze op de kaart gezet. Maar ik denk dat ik er ook wel zou willen wonen.

Ik ben de laatste tijd weer lekker bezig met waterverf en fineliner. Zo ontspannend om gewoon maar je penseel te laten gaan en daarna er wat in gaan tekenen. Het leuke vind ik dat ik nooit weet hoe het eruit gaat zien als het klaar is. Dat kan dus zo zijn:

De laatste tijd ben ik weer lekker aan het tekenen en gisteren zelfs weer met verf aan de gang gegaan. Toen ik het getekende zentangel een zwarte achtergrond gaf dacht ik: dat zou een leuk kussen zijn die tekening. Het is er nacht op met sterren en de zon komt heel geruststellend steeds weer op.

Op youtube had ik wat filmpjes gezien hoe je met een oude kaart en verf lekker kunt spelen. Dat heb ik dus ook gedaan. De eerste, die je hier onder ziet, vind ikzelf geslaagd. De tweede heb ik veel te veel dicht gesmeerd. Die ga ik scheuren en de stukken een keer voor een collage gebruiken (of niet).