ogenblikstemming

Gisteren was een heerlijke dag ( vandaag trouwens ook, alleen anders). In de ochtend met fototoestel rond gelopen, op zoek naar roze in wat voor vorm dan ook. Het leuke is dat je dan ook vaak leuke bijvangst hebt. Zo zag ik een prachtig verwaarloosd hekwerk wat mooie foto’s opleverde. Heel veel bloemen waren roze, in etalages was roze, kortom, een roze zondagmorgen.

In de middag gingen Ton en ik naar de Filmschuur om de film ‘The Death of Stalin’ te zien. Ik heb zitten genieten en Ton viel in slaap.Hij vond er niets aan. daarna even bieren en bijpraten met M. op een overvolle Grote Markt. Op weg naar de bus langs een expositie waar ik eigenlijk vandaag heen zou gaan, maar ze waren nog open en we liepen er nu toch, dus. Ook zeer de moeite waard. Weer buiten gekomen zei Ton: ‘zullen we lekker uit eten gaan?’ Dat deden we en in het restaurant kwam ik tot de ontdekking dat ik de tas die Maartje mij had gegeven ( bedankt Marlies) bij de expositie had laten staan.

Dus ging ik vandaag op de fiets terug naar Haarlem. Was geen straf, helemaal niet als je heerlijk door het bos fietst. Verder een luie dag. Morgen weer in het huis eens aan de slag. Nu het balkon op, zonde om binnen te zitten.

Het fijne van het hebben van veel foto’s en een computer, dat je met die foto’s kunt spelen. Je neemt wat van de ene en stopt dat in de andere en zo maak je weer een nieuw beeld. Verder wil ik ieder fijne Pinksterdagen wensen.

Gisteren had ik met nicht Joke afgesproken op het station van Castricum want we zouden samen naar het Huis van Hilde gaan, het archeologisch museum van Noord-Holland. Mijn treinreis liep gesmeerd, maar die van Joke werd door een open staande spoorbrug onderbroken en zij moest weer terug. Gelukkig zijn er nu mobieltjes, al hoorde ik de mijne pas een tweede keer toen zij al weer in haar woonplaats terug was. We spraken af dat ik gewoon het museum in zou gaan en dat zij zou komen zodra er weer een trein reed.

En jawel, om twaalf uur zag ik haar aankomen uit de trein want het museum ligt pal naast het station en ik zat boven in het restaurant op de uitkijk. Het is geen groot maar wel een boeiend museum, vooral als je van geschiedenis houdt en een Noord-Hollandse bent. Maar nu hadden we allebei trek in een lekker broodje en alleen nog maar zin om gewoon bij te praten want zo vaak zien we elkaar ook weer niet.

Al met al liep de ochtend dus anders dan gepland, maar we hadden er beiden geen spijt van dat we gekomen waren. En zo stapten we, ieder aan een andere kant van het perron, na een paar uur weer op de trein terug naar huis. Nieuwsgierig naar het museum, kijk op de site van Huis van Hilde en je krijgt een idee.

Soms koop je een souvenir, soms maak je er zelf een.

Als ik dit tik ben ik al weer thuis. We hebben een heerlijke week gehad op Walcheren en zo geboft met het weer. Maar thuis zijn is ook weer fijn, vooral als je kunt nagenieten van de foto’s. De foto van de boerenzwaluw die in de schuur naast ons zijn/haar nest had, is speciaal voor Ibo. Wat zijn het een prachtige vogeltjes en wat kunnen ze heerlijk kwetteren.

Hierbij een kleine impressie.

We zijn een paar dagen in Zeeland en boffen zo met het weer. Heerlijk op het eigen terras zitten terwijl de zwaluwen naast ons de paardenstal in en uit scheren. De mussen blijven tjilpen, de paarden snuiven en stampen met de hoeven. We zitten op het platteland. Het strand is wat verder dan gedacht, maar ik ben er twee keer gaan lopen met een zakje voor de strandvondsten aan mijn broek geklemd. Mooie stenen gevonden maar niet veel roze schelpen, de kleur van deze maand. Mooie oude stadjes hier op Walcheren. Cultuur en natuur rondom dus. Genoeg te genieten voor ons beiden.

En wederom had ik oude tulpen in een vaas die erom vroegen: doe nog wat met ons voor je ons weggooit. En dat ik dus gedaan. In een stevige plastic zak eerst wat water en dan een paar gekopte tulpen. Foto. Daarna wat gele inkt erbij, wat blauwe en uiteindelijk ook rode inkt. En steeds op de foto natuurlijk. Ik deed het uit de hand ( ene hand fototoestel, ander zak water) en dat gaf achteraf heel wat onscherpte. Weg ermee dus. Maar er bleef wel degelijk wat over, zoals deze drie. En tenslotte heb ik het over twee zakjes verdeeld en in de vriezer gedaan. Dat gaat er later weer uit, benieuwd hoe het eruit ziet. En ook wat er nog meer mee kan gaan doen. Wordt dus vervolgd.

Vorige week samen met B. naar de Hortus in Leiden geweest. We houden beiden van het fotograferen van planten en bomen en dan vooral de details daarvan. Voordat we bij de kassa kwamen waren we al bijna een uur verder, want op het voorplein stonden onder andere verschillende palmbomen. En daar valt veel te genieten van de details van de stam, de vorm van de groene bladeren en vooral van de oude bladeren die zo mooi ‘vervallen’. Klik op de foto’s om ze te vergroten.

Mijn moeder is een roodborstje
zij wipt dikwijls even langs.
Op de borrelsteen pikt zij
wat in het groene mos. Ik
bespied haar vanachter
het gordijn en let op wie
haar kan bespringen.

Zij weet dat ik over haar waak.

Nu vliegt zij naar de bloempot.
Haar etensplek. De meesjes
kregen een andere plaats.
Eksters die snerpend kwetteren
klap ik met mijn handen weg.
Zij blijft rustig zitten.

Zij weet dat ik over haar waak.

Nog even, dan vliegt zij
naar mijn dochter in de grote stad.
Op haar balkon hipt het roodborstje
vrolijk rond en nipt van het voer.
Als dank fluit zij een lied.

“Mam, ze zingt als een nachtegaal, het
is (net) oma, die vroeger voor ons zong.
Als jij de rozenstruiken knipt rond
haar graf en ik bloemen neerleg op haar
steen is zij er ook altijd.

Je weet toch mam, dat zij over ons waakt.”

Rim Sartori
22 februari 2009

Het roodborstje staat voor de verbinding tussen hemel en aarde.

In het weekend van het bloemencorso werd ook in de Bavo aan de Leidsevaart in Haarlem een bloemententoonstelling geopend, helemaal ingericht en bedacht door leerlingen van verschillende scholen in de omgeving die opgeleid worden voor een ‘groenvak’. Zoveel verscheidenheid, dus veel te fotograferen. Het is nog deze week, dus als je zelf wilt kijken, het is de moeite waard.