ogenblikstemming

Vertel het me en ik zal het vergeten.
Laat het me zien en ik zal het onthouden.
Laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.

Confucius (551 v. Chr- 479 v. Chr. Chinees wijsgeer)

Zie hier hoe onderwijs en opvoeding zouden moeten zijn.

Vanmorgen het wolkenproject met Nel afgesloten. Het was weer verrassend hoe wij er ieder op onze eigen wijze mee bezig zijn geweest. Dit was een van mijn stukken.

Een foto in 1925 genomen waarop mijn grootmoeder, mijn tante Nel en tante Geert staan, samen met mijn moeder die toen nog een peutertje was. Ik denk dat de foto in Amsterdam werd genomen want daar woonden ze toen.

In datzelfde jaar 1925 liet Mussolini door de koning het parlement ontbinden en gaat hij bij decreet regeren als regeringsleider en Duce van het fascisme.
In Duitsland verschijnt Mein Kampf door Hitler. Het begin van duistere tijden.
Er gebeuren ook onschuldiger dingen zoals de eerste televisiebeelden, opgenomen in Londen door ingenieur John Baird.
De opening van de eerste autosnelweg ter wereld in Italië, de huidige A8 tussen Milaan en Varese. En ook in dit jaar wordt de eerste TT van Assen verreden en de 500cc-motoren haalden de snelheid van 90 km. per uur.

In Duitsland komt ook iets goeds op de markt: de eerste kleinbeeldcamera van Leica en wordt in Nederland de later beroemde fotograaf en cineast Ed van de Elsken geboren.

Wat zouden mijn oma en tantes van dat alles geweten hebben toen deze foto werd gemaakt? Ik weet het niet en zal het ook nooit meer weten.

Kom terug

‘Kom terug’.
Als ik die woorden eens zó zacht zou zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht…

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
‘Ja’.

Toon Tellegen

En als dat dan mijn broer Frank zou zijn die vandaag drie jaar geleden is overleden. Nog een keer horen:’ ‘he zusje van me.’ Niemand zegt dat meer en ik mis het. Maar dan denk ik aan de jaren dat ik het wel heb gehoord en in gedachten hoor ik zijn stem het weer zeggen:’ he zusje van me’. ‘He, broertje van me’.

Twee weken geleden zag ik in mijn agenda staan bij 6 december: Dubliners. Meestal zet ik er dan bij waar en met wie maar dit keer niet. Gekeken bij mijn voorraad theaterkaartjes, maar geen Dubliners. Wat rondgevraagd: ga ik met jullie soms naar The Dubliners? nee. Gelukkig kreeg ik een week geleden een berichtje: leuk he mam, vrijdag the Dubliners. Dat was dus opgelost. Maar Ton kon door lichamelijk ongemak niet mee, maar andere dochter kwam ‘papazitten’ en vriendin J. wilde graag met ons mee.
Het was een geweldige avond. Niet met de echte Dubliners, maar het was het verhaal over de band met hun bekende en onbekende liederen. De zaal klapte mee, zong mee en op het laatst stonden we uit volle borst te zingen en te bewegen op die heerlijke muziek. Op dit moment spelen de echte Dubliners op mijn computer en geniet ik weer. We gingen zo blij naar huis. Dat doet muziek met je en wat een verschil of je het op de tv ziet en hoort of in het echt. Oudste muzikant was 89 en stond te dansen, te spelen en vooral te genieten.  Ik zou er zo weer heen gaan want dit is zo genieten.

Deze tijd van het jaar met zijn donkere dagen, lange avonden en vaak slecht weer is uiterst geschikt om lekker in huis bezig te zijn. Zo pakte ik vanochtend het schrijfboek met pandoers weer eens en stopte bij dit gedicht. Ik schreef het in januari 2015, misschien wel op net zo’n druilerige dag als vandaag. Ik weet niet waarom maar de letters komen niet allemaal hetzelfde op het scherm. Ik zet mijn stekels maar niet op, laat het gewoon los.

rol je niet op in afweer
geef jezelf eens bloot
laat los en zweef
doe het langzaam, traag

geef jezelf eens bloot
ontdek nieuwe plekken
doe het langzaam, traag
laat de haast achter je

ontdek nieuwe plekken
ga niet in de verdediging
laat de haast achter je
luister naar het binnengeluid

ga niet in de verdediging
zet je stekels niet te snel op
luister naar het binnengeluid
rol je niet op in afweer

marisca

Heel vaak zie je op muren en elektrahuisjes allerlei plaksels of graffiti. Maar wil je dat als stad of dorp niet, dan kan je daar zelf wat aan doen. Zo doen ze dat in Leeuwarden.

Ik zag eens op een stuk muur een paar flauwe lijnen en zag in gedachten daar een gezicht in. Dus foto gemaakt en thuis op de computer erin zitten tekenen. Zo maakte ik mijn eigen muurschildering zonder aan andermans eigendom te komen. De dame is volgens mij niet van de man achter haar gecharmeerd. Hij kijkt aarzelend, zij bozig. Waarom? Dat moet ik nog bedenken.

November

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het dagelijks leven wordt verricht,
Schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd:
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd .

J.C. Bloem

Dit is een herleesgedicht, ieder jaar weer en nu met al die regendagen en nog net november dacht ik: tijd voor Bloem. Lees het hardop, dan voel je hoe mooi het klinkt.

We kregen enige tijd geleden de foto-opdracht: maak foto’s van het landschap op 1 km. afstand van je huis. Nu heb ik het geluk dat ik vlak bij Groenendaal woon, maar hoe maak je interessante foto’s van iets waar je al 50 jaar komt en waarvan al zoveel dezelfde soort foto’s gemaakt zijn? Ik ben gaan spelen en heb de brug gespiegeld met mijn i-pad en met de foto’s uit mijn fototoestel ben ik op de computer gaan spelen. Heb twee foto’s over elkaar gelegd en de ene iets doorschijnender gemaakt zodat de onderste er doorheen komt. Zo lijkt het of het zo bekende toch nog iets nieuws te ontdekken laat. Maar veel verder ging mijn inspiratie niet. Gelukkig hebben we een nieuwe opdracht: Engelse drop. Kijk, daar gaat mijn fantasie van op hol. En dat kan lekker thuis op elk geschikt moment.