ogenblikstemming

Foto’s van de Grote Brandnetel, gisteren gemaakt in Elswout. Deze plantensoort is tweehuizig, een soort latrelatie dus. De mannelijke en vrouwelijke planten staan vaak wel heel dicht bij elkaar. In de buurt groeit vaak de weegbree, en dat is handig. De brandhaartjes op de brandnetel kunnen jeuk veroorzaken en als je dan een blad van de weegbree pakt, dat wat kneust en over de branderige plek wrijft, dan verdwijnt de jeuk (meestal).

Verschillende vlinders zijn blij met deze plant want zij leggen er hun eitjes op en de uitgekomen rupsen eten zich dan aan de plant helemaal rond. Dus heb je een hoekje brandnetels in de tuin, laat ze maar staan voor de vlinders, die hebben het al zo moeilijk.

En natuurlijk ga ik met de foto spelen op de computer en dan kan er een heel ander beeld van die zelfde plant ontstaan. Laat het buiten dan maar regenen, ik heb er geen erg in.

Je hebt ze hier in twee maten: de gewone berenklauw en de reuzenberenklauw. De eerste is niet zo groot en hoog, de tweede kan een heel bos vormen. Dat zag ik onlangs tijdens een fietstochtje rond Haarlem. Jammer genoeg zat er een sloot tussen mij en het berenklauwenbos maar mijn camera kon er wel bij komen. Omdat de zon scheen kon ik ze ook van onderen goed in beeld krijgen. Verderop stonden er wel een paar langs het fietspad en daar zag ik een bij aan het werk, op zoek naar stuifmeel. Zij had al een korfje vol aan haar poot hangen. Als je de foto vergroot kun je het zien. Zoveel schoonheid, gewoon langs het fietspad.

Er zijn er niet zoveel meer. Vroeger zag je soms een wolk vlinders, nu ben je blij als je er een paar ziet en meestal zie je er nog maar één tegelijk. En die fladderaar dan op de foto krijgen is soms niet doenlijk. Daarom was het heerlijk ze eens in een kas te kunnen fotograferen waar ze wat langer op hun voedsel bleven zitten.

In vroeger tijden geloofde men dat heksen in de gedaantes van vlinders bij boeren melk en room kwamen stelen. Daaraan herinnert de Engelse naam voor vlinder: butterfly. Maar ook de Duitse naam schmetterling.Schmetten komt van het Tjechische woord smetana en dat betekent: room.

In de Middeleeuwen noemde men in Nederland de vlinder meestal pepelen dat is afgeleid van het Franse woord papillon en het latijnse papilio. Van dat laatse woord werd ook het vaak gebruikte capelle weer afgeleid.

Er is een oude zegswijze die mij totaal onbekend is: vlinders knippen.Het betekent: spijbelen op school. Ik krijg er wel heel nare beelden bij van vlinders met afgeknipet vleugels. Hoe dat knippen uitgelegd kan worden, daar ben ik nog niet achter.

Vandaag vieren, we heel bescheiden, Ton zijn 80e verjaardag. Er waren tijden dat we dachten dat hij het niet zou halen, maar hij is ‘een ouwe taaie’. Hierbij een zeer verkorte impressie van zijn leven als jonge jongen, beginnend tekenaar, getrouwd en met mij in Parijs, als jonge vader, golfer e nals genieter van een spannend boek thuis. Ton in een notendop.

Heel lang geleden zong ik als kind het liedje: ‘advocaatje ging op reis, tiereliereliere’. Later toen ik voor de klas stond zong ik dat ook graag met de kinderen en liet ze er allemaal armgebaren bij maken. Toen nooit gedacht aan de gele lekkernij die ik pas op latere leeftijd leerde waarderen. Dat was iets voor oude dames en dat was ik in die tijd nog lang niet.

Maar waarom heet dit mengsel van brandewijn, eieren, suiker en nootmuskaat ‘advocaat’? Als het nu zwart-wit zou zijn zou ik de link snappen. Maar gelukkig zijn er oude boeken die dat uit de doeken doen. Zo las ik in’ Van aalmoes tot zwijntjesjager’ van Dr.P.H.Schröder:

…’De bijstand (van een advocaat) wordt veelal verleend door het houden van een pleidooi. Daarvoor moet de advocaat goed bij stem zijn en als een uitnemend smeersel voor de keel beschouwde men ( en beschouwt men wellicht nog) de bovengenoemde drank, die daaraan de naam advocatenborrel, kortweg advocaat(je) ontleende.

Dus mocht je liefhebber zijn van dit gele goedje en er wordt wat scheef naar je gekeken, dan kun je nu zeggen: heb ik nodig voor mijn stem.

Soms is iets niet pluis en dat betekent dan niet veel goeds. Maar soms is pluis juist wel goed want dat betekent het voortbestaan van de plant. Deze pluis is zeker pluis.

verlangen bij een koude steen

verlangen draagt heimwee in zich
naar toen ik nog naast je zat
de geur van je shag rook
even met mijn hand door je haar ging

verlangen draagt gemis in zich:
van je lach, de cynische grapjes
en kattenharen overal
maar vooral gemis van jou

verlangen laat me gaan
naar een plek waar je bent
en niet bent, in de hoop
iets te voelen van jouw nabijheid

marisca

waarom moet het altijd beter, best?
geniet van wat er al is
ga erop uit in je geest
alles is dan mogelijk

geniet van wat er al is
duik in de rust en stilte
alles is dan mogelijk
loop een stukje door je leven

duik in de rust en stilte
overal kun je jezelf ontmoeten
loop een stukje door je leven
wees vriendelijk voor jezelf

overal kun je jezelf ontmoeten
het is goed toeven in het eigen hart
wees vriendelijk voor jezelf
waarom moet het altijd beter, best?

marisca

Gisteren een heel andere zaterdag dan die ervoor. Nu was het feest want het eerste boek van een nieuwe serie, geschreven door onze Annemarie, werd feestelijk gepresenteerd in Haarlem.
Het is voor meisjes (en jongens) vanaf 8 jaar en hoofdpersoon is Lon, dochter van een bekende profvoetballer en de enige in het gezin die meer van hockey dan van voetbal houdt. Lon beleeft spannende dingen in haar nieuwe woonplaats en dat wordt met veel humor beschreven. In de krant was er al veel aandacht aan geschonken en dat doe ik nu hier ook even.

Het was gezellig druk bij de presentatie en Annemarie had een ex-international hockey Jacky Schoenaker en haar vader Dick, ex-international voetbal,  weten te strikken om bij de presentatie aanwezig te zijn. Er was een quiz over hun carrières, Annemarie interviewde hen en aan Jacky werd het eerste boek overhandigd. Daarna stond er een lange rij van familie, vrienden en bekenden om het boek te laten signeren door Annemarie en de illustratrice van het boek Madeleine van der Raad. Kortom: een feestelijke middag.

Mocht je een(klein)dochter/ nichtje/buurmeisje hebben die van lezen houdt en tussen de 8 en 11 jaar is: het is een aanrader. Ik lees het nu voor de derde keer en weer met veel plezier. Dus eigenlijk is het voor alle leeftijden.

Momenteel doe ik niet veel. Loop even naar de winkel, rommel een beetje in huis en bekijk en bewerk de foto’s van de bootreis. Een van de mooiste herinneringen is toen ik in onze hut voor het raam zat en twee futen langs zag dobberen. Voortdurend veranderden ze van positie en ik legde het vast. Het was of ze niets wogen en ieder golfje ze een zetje gaf waardoor ze van richting veranderden. Speciaal voor Ibo deze foto’s.