En weer liep mijn fietstocht anders dan gepland. Het pad dat ik wilde volgen bleek afgesloten. Dus omgekeerd en een ander pad ingeslagen. En toen ik weer een ander pad de duinen in zag lopen volgde ik dat. Ik heb nog nooit zoveel ganzen gezien zoals hier, en fazanten. Fazanten in de tuin, op de fietspaden, in de bermen, in de weilanden.
Toen ik het woord ‘vogelkijkhut’ zag zette ik mijn fiets aan de kant en op slot. Sleutel goed opgeborgen want die vind ik niet meer terug in het duinzand als hij onverwacht valt.
En weer zag ik veel ganzen, wilde eenden, kieviten, en dan nog wat waarvan ik de naam niet meer weet. Laag vlogen aalscholvers langs in formatie en zwanen waren witte stippen in de verte. Daarna verder op de fiets. Even stoppen om de zoekende zweefvlucht van een buizerd te volgen. Vervolgens weer stoppen voor een groep ganzen met jongen die uit het struweel kwamen, het fietspad overstaken en richting water gingen. Maar eerst nog wat groen snacken want daar krijgen ze geen genoeg van.
Gelukkig zag ik zo’n ouderwetse paddestoel met namen in twee richtingen en ging ik weer richting dorp. Het was weer genoeg voor vanochtend. Morgen weer een nieuwe route ontdekken.